استاد دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران معتقد است ورزش کودکان یک مسئله فرهنگی است که بی‌توجهی والدین و مدارس به آن، باعث بروز مشکلاتی مثل اضافه وزن و چاقی می‌شود.
دکتر عباسعلی گائینی در گفت‌وگو با خبرنگار علم ورزش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با تاکید بر اینکه موضوع ورزش کودکان یک موضوع فرهنگی است اظهار کرد: از آنجا که در کل نگاه به لایه‌های فرهنگی ورزش در جامعه بسیار ضعیف است، پدر و مادرها هم بیش از آن که نگرانی و دغدغه‌های فرهنگی و ورزش کودکان را داشته باشند، بیشتر به دنبال تامین نیازهایی مثل پوشاک، تغذیه و شرایط آموزشی هستند. بنابراین در سبد هزینه خانواده، درباره فعالیت بدنی سالم غفلت می‌شود که مسائل اقتصادی هم در این زمینه نقش موثری دارد.
وی افزود: والدین معمولا برای همه فعالیت‌های فرزندان‌شان وقت می‌گذارند اما به صورت رسمی برای فعالیت‌های بدنی آن‌ها برنامه‌ریزی نمی‌کنند، به همین علت کودک هم ترجیح می‌دهد بخش اوقات آزاد خود را جلوی تلویزیون یا کامپیوتر بگذارنند. از طرف دیگر زندگی‌های شهری و آپارتمانی هم بی‌تردید، باعث فقر حرکتی شدید در کودکان شده که همین زندگی‌های پیچیده‌ی شهری نیاز بیشتری از توجه والدین را به ورزش کودکان می‌طلبد.
گائینی همچنین درباره اینکه به زنگ ورزش کودکان در مدارس هم بی‌توجهی می‌شود گفت: به دلیل همین زندگی شهری، مدارس هم بیشتر به فضاهای آموزشی و آزمایشگاهی توجه می‌کنند تا به فضاهای ورزشی که این امر به خصوص در مدارسی که در شهرهای بزرگ و به صورت غیر انتفاعی فعالیت می‌کنند بیشتر دیده می‌شود. بنابراین بهتر است انتظار خود را از مدارس تعدیل کنیم و نقش اصلی در توجه به فعالیت‌های ورزشی کودکان را وظیفه پدر و مادر و خانواده بدانیم.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه کودکان در شش سال اول زندگی به روزانه نیم ساعت تا 45 دقیقه فعالیت بدنی نیاز دارند تاکید کرد: خانواده‌ها موظفند این نیاز را تامین کنند و پس از ورود کودک به مدرسه هم، آموزش و پرورش باید با تامین فضاهای ورزشی مناسب و استخدام معلمان باتجربه و متخصص امکان فعالیت بدنی کودکان را فراهم کنند که در این مورد هم خانواده‌ها آموزش و پرورش را تحت فشار قرار نمی‌دهند. حتی انجمن اولیا و مربان هم به ورزش و فعالیت‌های بدنی در مدارس نگاه مناسبی ندارند. خانواده‌ها هم بیشتر از مدارس می‌خواهند بعد آموزشی دانش‌آموزان تقویت شود و همیشه کمبود نمره در دروسی مثل فیزیک و ریاضی مورد اعتراض اولیا بوده، اما کمبود فضاهای ورزشی هیچ گاه رسانه‌ای نمی‌شود.
وی به اینکه مهم‌ترین مشکلی که در اثر بی‌توجهی به ورزش کودکان پیش می‌آید اضافه وزن و چاقی است اشاره و تصریح کرد: فقر شدید حرکتی باعث رشد سرسام‌آور چاقی و اضافه وزن در دانش‌آموزان شده که به وضوح در مدارس دیده می‌شود و خطری است که کل جامعه را تهدید می‌کند و دست‌اندرکاران امور هم از آن غافل هستند. علاوه بر این همین اضافه وزن باعث ایجاد رخوت، شاد نبودن، سبک زندگی بی‌تحرک، فرار از محیط‌های اجتماعی و حتی بی‌علاقگی به مشارکت در جمع‌های خانوادگی می‌شود که با کنترل وزن می‌توان از بروز همه این مشکلات هم پیشگیری کرد.
گائینی ادامه داد: مشکلات اقتصادی هم در بی‌تفاوتی خانواده‌ها به فعالیت‌های بدنی موثر بوده است. به عنوان مثال وقتی می‌خواهند کودک را در کلاس شنا ثبت نام کنند باید هزینه‌های گزافی را بپردازند. اگر خانواده‌ها از بعد تجملاتی ورزش فاصله بگیرند و کودکان را همراه خود به پارک‌ها ببرند و در پیاده‌روهای روزانه شرکت دهند، تفریح و ورزش مناسبی برای آن‌ها خواهد بود.
این استاد دانشگاه در پایان به نقش ورزش در رشد تحصیلی کودکان اشاره کرد و گفت: خانواده‌ها باید به این نکته توجه کنند که ورزش و فعالیت‌های بدنی در رشد تحصیلی کودکان موثر است. آموزش یک بعدی ماهوی و غیر فیزیکی است که در یک محیط فیزیکی مناسب محقق می‌شود که این محیط فیزیکی مناسب شامل سه بخش خانواده، مدرسه و اندام و فیزیک خود کودک می‌شود. اگر در خانواده و مدارس فضاهای مناسب ورزشی وجود نداشته باشد و بدن خود کودک هم به اندازه کافی تحت استرس قرار نگیرد و مواد اضافی غذایی را حل نکند، کم‌کم کودک دچار اضافه وزن و چاقی می‌شود و رشد صحیح کودک را با مشکل مواجه می‌کند.