ماندن….

وقتی می‌شود فاصله گرفت بیهوده نمی‌جنگم!  چرا باید بیهوده جنگید برای چیزهایی که مطمئنی نمی‌توانی تغییرشان بدهی؟  وقتی می شود دقایق عمرت را با آدم ‌های خوب بگذرانی چرا باید لحظه‌هایت را صرف آدمهایی کنی که  دل‌های کوچک‌شان مدام درگیر حسادت‌ها و کینه‌ورزی‌های بچه‌گانه‌اند؟؟ وقتی می‌شود به این آدم‌ها خندید و از کنارشان گذشت چرا بایستم و ثانیه‌های عمرم را صرف جنگیدن با بی‌ارزش‌ترین فکرها کنم؟! نه…همیشه جنگیدن خوب نیست! من همیشه جنگیده‌ام تا شاید بتوانم چیزی را عوض کنم. همیشه جنگیده‌ام برای چیزهایی که پیش وجدان خودم سربلند باشم! اما این روزها خوب فهمیده‌ام که با آدم‌های کوته‌نظر… آدم ‌های حسود… نباید جنگید! این روزها فهمیده‌ام برای اثبات دوست داشتن نباید جنگید! برای به‌دست آوردن دل آدم ها نباید جنگید! برای اصلاح دل کسی که کینه‌ورزی می‌کند نباید جنگید! بعضی چیزها وقتی با جنگیدن به دست می‌آیند بی‌ارزش می‌شوند! این روزها نسخه فاصله گرفتن را می پیچم برای هر کسی که رنجم می دهد! @dr_saeidrostami

این نوشته در دل نوشته, عمومی, فوتبال ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.