هنوز تو شوک این خبریم. دیروز مراسم سوم هم برگزار شد ولی باورمون نشده، نمیشه درموردش گفت “خدا بیامرز”. هیچ زمان منش پهلوونیش، اخلاق و رفتار خاکیش یادم نمیره. یادم نمیره چطور زمان آنتراک های کلاس مربیگری میومد برام چای می ریخت و منو دعوت می کرد تو اتاق خودش. انگار نه انگار که مدیر پایگاه قهرمانی ورزش استان ایشون بود. هیچ وقت از هم صحبتی باهاش خسته نمیشدم. همیشه تا شروع به تعریف می کرد زمان از دستمون در می رفت. یه پهلوون تمام عیار، یه مری باخلاق و یه کارمند با اخلاص. نمیدونم چی بگم، خدا به خانوادش صبر بده…