كمي به اين ملي پوشان خسته استراحت مي‌داديد

به گزارش ايمنا، واليبال ايران به دنبال درخشش در مسابقات بين المللي سه سال گذشته در رديف تيم‌هايي قرار گرفته كه در طول سال بيشترين رقابت‌هاي رسمي را تجربه مي‌كند. اضافه شدن ليگ جهاني و مسابقات قهرمانان قاره به رقابت‌هايي همچون قهرماني آسيا، بازي‌هاي آسيايي، قهرماني جهان، انتخابي المپيك و جام جهاني ترافيك كاري در فدراسيون واليبال را بالا برده و ملي پوشان ايران با دوره هاي كوتاه مدت استراحت يكي پس از ديگري حضور در مسابقات مهم قاره اي و جهاني را تجربه مي‌كنند.
تيم ملي واليبال ايران براي حضور در ليگ جهاني و مسابقات قهرماني جهان كه به ترتيب خرداد و شهريور ماه برگزار شد دوره جديد تمرينات خود را از نوروز ۹۳ استارت زد و تا همين امروز كه از مسابقات قهرماني جهان با كسب عنوان ششمي فارغ شده در تمرين و اردو و مسابقه بوده است. ملي پوشان ايران البته روزهاي استراحتشان بعد از مسابقات قهرماني جهان بيشتر از يك روز نمي‌شود چون بايد چمدان‌ها را ببندند تا همين امروز آماده سفر از ورشو به مسكو، از مسكو به سئول و از سئول به اينچئون شوند. تيم ملي واليبال ايران قرار است از دوم مهر در بازي‌هاي آسيايي اينچئون و براي كسب مدال طلاي المپيك آسيايي به مصاف رقبا برود.
تيم‌هاي ملي واليبال هند، هنگ كنگ و مولداوي رقباي ايران در گروه سوم مرحله مقدماتي بازي‌هاي آسيايي هستند كه تيم ملي كشورمان بايد روزهاي سوم، چهارم و پنجم مهر به مصاف آنها برود. با نگاهي به سوابق رقباي ايران مشخص مي‌شود كه ايران در مرحله مقدماتي كار چندان سختي ندارد اما كسب مدال طلاي آسيا در گروِ گذشتن از سد تيم‌هايي مانند كره، ژاپن و چين است كه البته با توجه به اينكه هيچ يك از اين سه تيم در سال‌هاي اخير سدي مقابل نام واليبال ايران نبوده اند نمي‌توان قهرماني در آسيا را دور از دسترس ملي پوشان تصور كرد.
با اين حال طرح يك سوال ضروري است، آيا حضور تيم ملي واليبال ايران با مهره هايي كه ليگ جهاني و قهرماني جهان را در ماههاي اخير تجربه كرده اند در بازي‌هاي آسيايي لازم بود؟
فدراسيون واليبال در سال‌هاي اخير برنامه هاي قابل تحسيني در بحث پشتوانه سازي انجام داده و افتخارش نيز اين است كه به جز دوازده مهره اصلي و تأثيرگذار تيم ملي ايران، از ميان بهترين‌هاي واليبال ايران مي‌توان دو تيم ملي با كيفيت ديگر نيز انتخاب كرد. حالا بايد اين سوال را از مسئولان فدراسيون واليبال پرسيد كه آيا دو تيم ديگر كه از چهره هاي شناخته شده و با تجربه واليبال هم سود مي‌برند نمي‌توانستند جايگزين تيم ملي الف ايران شوند تا بعد از ماهها فشار تمرين و مسابقات سخت نفرات اول اين تيم مدتي را استراحت و براي حضور در مسابقات مهم آينده ريكاوري شوند؟
تيم ملي «ب» ايران كه همزمان با تيم ملي «الف» تمرينات خود را پيگيري مي‌كرد و در مسابقاتي همچون AVC كاپ و بازي‌هاي كشورهاي اسلامي نيز حضور پيدا كرد گزينه مناسبي براي حضور در بازي‌هاي آسيايي بود اما شايد مسئولان فدراسيون واليبال در شرايطي كه تيم ملي ايران در جهان درخشيده است همچنان قدرت ريسك را ندارند و با اعزام تيم ملي الف به اينچئون به دنبال قطعي كردن طلاي واليبال ايران در بازي‌هاي آسيايي هستند.
البته نمي‌توان اين موضوع را نيز فراموش كرد كه بازي‌هاي آسيايي از سطح كيفي بالايي برخوردار است و نتايج آن براي كشورهاي آسيايي بعد از المپيك و مسابقات قهرماني جهان اهميت بالايي دارد اما بهتر بود فرصت ريكاوري ملي پوشان سطح اول و كسب تجربه براي ملي پوشان جوان‌تر با تصميمي ديگر از سوي مسئولان فدراسيون واليبال، فراهم مي‌شد.