برنامه پنجشنبه شب ماه عسل میزبان سه فوتبالیست به قول خودمان چهره بود. احسان علیخانی با دعوت از سید مهدی رحمتی، رضا عنایتی و علی بیرانوند داستان پر فراز و نشیب زندگی این سه فوتبالیست را از زبان خودشان برای بینندگان برنامهاش بازگو کرد. از دستفروشی عنایتی در بازار رضای مشهد گرفته تا کار نیمه شب رحمتی با ماشین پدرش و کارگري بیرانوند در یک مغازه پیتزافروشی در تهران. که از حق نگذریم ماجراهای جالبی بودند.
چیزی که علیخانی به دنبال آن بود، نشان دادن گذشته سخت کسانی بود که حالا سری در سرها درآورده و برای خودشان کسی شدهاند تا شاید اندکی از هجمه به قول خودش نادرست جامعه نسبت به قراردادهای میلیاردی فوتبالیستها را کم کند.
در اینکه برنامه ماه عسل پربیننده و تأثیرگذار است شکی نیست. در سوژههایی که مجری این برنامه انتخاب میکند کمتر کسی قبلاً ریز شده و بسیاری از آنها حتی حالت تابو برای جامعه داشتهاند اما نکته اینجاست که برنامه پنجشنبه شب ماه عسل در کنار استقبالهایی که از آن شد، بازخوردهای منفی هم داشت جایی که برخی آن را روضهخوانی برای فوتبالیستهای میلیاردی میدانند.
مهدی رحمتی در بخشی از صحبتهایش چنان از یخچال خالی خانهشان و کار کردن با پیکان مدل ۵۵ پدرش صحبت میکند که انگار در وضعیت اقتصادی که اغلب خانوادهها در دهه ۶۰ و ۷۰ با آن روبهرو بودند، اینها چیزهای غریبی است! قطعاً رحمتی با زحمت به جایگاه فعلیاش رسیده ولی تکلیف کسانی که شرایط مشابه رحمتی و امثال او را داشتهاند و با وجود تلاشهای بسیار و زدن هر دری، به هیچ جا نرسیدند و نمیرسند که هیچ، هر روز هم وضعشان بدتر میشود چیست؟ آیا گذشته سخت و زندگی در فقر را میتوان توجیهی بر دریافت رقمهای میلیاردی دانست؟
هر زمان صحبت از قراردادهای میلیاردی میشود، فوتبالیستها فوراً از لیگهای خارجی و دستمزد بازیکنان آن ور آبی مثال میآورند ولی خبرگزاریها و روزنامهها هر روز پر است از صحبتهای مربیانی که میگویند در فوتبال ایران فقط پول حرفهای هست و از بازی و زندگی حرفهای چندان خبری نیست.
فوتبال ورزش پرطرفداری است، درست؛ هیچ ورزشی به اندازه آن بیننده و مشتاق ندارد اما این درست است که به جز جامعه، رشتههای غیرفوتبالی در حسرت یک دهم منابع مالی اختصاص داده شده به فوتبال بسوزند؟ بسکتبالیستهای ملی پاداش قهرمانی آسیا و صعود به جام جهانی را هنوز که هنوز است نگرفته باشند (و معلوم هم نیست کی بگیرند) و هندبالیها در اعتراض به تبعیضها اردوهای تیم ملی را در آستانه بازیهای آسیایی تحریم کنند اما فوتبالیستی که یک بار هم در جام جهانی پایش به توپ نخورده و فقط به برزیل رفته و بازگشته است پیشنهادی یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومانی داشته باشد؟!
البته ماه عسل و مجری محبوبش نشان دادهاند زیاد به انتقادها توجهی نشان نمیدهند. علیخانی پارسال هم در جریان هدیه دادن یک کودک به زوجی که فرزندخوانده معلولشان را از دست داده بودند، با انتقاد تند فعالان اجتماعی و مدافعان حقوق کودکان مواجه شد اما امسال با دعوت دوباره از آنها در اولین برنامه ماه عسل ۹۳، به نوعی به منتقدینش دهن کجی کرد، هر چند در درستی نفس عمل که بر عهده گرفتن سرپرستی کودکان بیسرپرست باشد، شکی نیست.
http://imna.ir/vdcevw8zxjh8nvi.b9bj.html
دم شما گرم …….