سلام می‌دهیم به خرمشهر، هرچند سال‌ها از حماسه فتح آن گذشته باشد. سلام می‌دهیم به حماسه‌آفرینان سوم خرداد، هرچند به خیل شهیدان پیوسته یا اکنون پس از سال‌ها، چهره در نقاب خاک کشیده باشند.
به گزارش ایسنا جام جم نوشت: سلام می دهیم به آخرین سنگر مقاومت رزمندگان و اولین محل تجمع آنان پس از آزادسازی آن، یعنی مسجد جامع این شهر، بر مأذنه های زخمی اش، بر دیوارهای مقاومش، بر آنان که اولین نماز را در آن برپا داشتند و سجده شکر به جای آوردند. سلام می دهیم به اولین فرمانده سپاه این شهر، شهید محمد جهان آرا، که خرمشهر با نام او عجین شده است.
به جانباز شهید حاج علی گروسی که اولین گلبانگ اذان او پس از فتح این شهر از مأذنه های مسجد جامع طنین انداز شد، به قامت آیت الله جمی که اولین نماز را به جماعت اقامه کرد.
سال های سال است که از آزادی خرمشهر می گذرد؛ اما گویا همین دیروز بود که گوینده اخبار نیمروزی رادیو در خبر ساعت 14 این خبر را اعلام کرد:
«شنوندگان عزیز… شنوندگان عزیز… توجه فرمایید… خرمشهر، شهر خون آزاد شد.»
و هیچ یک از شنوندگان صبر نکردند تا بقیه خبر را بشنوند و همه بیرون ریختند و به خیابان آمدند، همه شادمانی کردند، شربت و شیرینی پخش کردند، یک صدای خسته هم سرودی را می خواند که قرار بود در حافظه تاریخ ماندگار شود:
ممد نبودی ببینی شهر آزاد گشته/ خون یارانت پرثمر گشته/ آه و واویلا… کو جهان آرا…
و حالا سوم خرداد یادآور حماسه ای می شود ماندگار که تاریخ هیچ گاه رشادت و ایستادگی فرزندان این مرز و بوم را در آزادسازی خرمشهر از یاد نخواهد برد؛ حماسه ای که دستاورد عملیات بزرگ بیت المقدس بود و خرمشهر عزیز را از چنگال متجاوزان بعثی آزاد کرد و به زندگی مردم این شهر امیدی دوباره داد.