شاید خیلی از شما هم مثل من تا اسم “خرداد” به گوشتان می‌رسد، دلهره روزهای امتحانات برایتان زنده می‌شود؛ برای دخترها این دلهره 75/19 بود و برای پسرها تک و رفوزه شدن‌ها.
موقع گرفتن نامه اعمال یا همان “کارنامه معروف” چه سناریوهایی که به سرانجام نمی‌رسید؛ یا دست تو کارنامه می‌بردیم و با افکار گنجشکیمان این دستکاری‌ها را برای “بابا” توجیه می‌کردیم و هزار بهانه می‌آوریم، یا اگر از اون “باباها” داشتیم که خودتان بهتر می‌دانید کدام “باباها” را می‌گویم، بساط سفر چند روزه را به خانه پدربزرگ می‌بستیم تا آب‌ها از آسیاب بیفتد و با پا درمیانی او از کتک‌های جانانه بابا در امان بمانیم.
اما حالا سال‌ها از آن روزها می‌گذرد؛ حالا دیگر نه “بابا” از فرط گرفتاری‌های زیاد نای غر زدن به نمرات دانشگاهمان را دارد و نه “بابا بزرگی” هست که پناه روزهای دلخستگی‌مان باشد.
حالا دیگر دهه 90 است و کارنامه‌ها الکترونیک شده و پدرها حتی حق اعتراض به نمرات 10 و 12 بچه‌ها را هم ندارند چرا که در روحیه لطیف آنها تاثیر منفی می‌گذارد!
عصر، عصر جدیدی است و مد شده که پدرها را با اسم کوچک و “تو” صدا می‌کنند. دیگر کسی به احترام ورود بابا از جا بلند نمی‌شود و چه بسا که برای بعضی‌ها عملی مسخره نیز شمرده می‌شود.
دیگر “باب اسفنجی” و “انگری بِرد” جای حکایات شیرین پدر بزرگ را گرفته. دیگر نمی‌توان پدر بزرگ را در کنار کرسی و گل‌های شمعدانی دور حوض حیاط پیدا کرد. حالا باید در یک اتاق تنگ و تاریک با پنجره‌های فولادینی به نام “خانه سالمندان” به دنبال آنها بگردیم.
واقعا چرا امروز تا صحبت از”پدر” می‌شود، کلماتی مثل پول، اجاره خانه، خرجی، قبض آب و برق، شهریه دانشگاه آزاد و هزاران لغاتی که بار مادّی دارند به ذهن ما می‌آیند وچه بسا که نقش معنوی وی در پس این مادیات، تنها به توصیفی مانند “ستون خانواده” بسنده شده است.
البته این امر نیز در مورد پدربزرگ‌ها هم صدق می‌کند، تا حرف از پدر بزرگ به میان می‌آید، اولین چیزی که به ذهن خیلی‌ها می‌رسد خانه سالمندان، آلزایمر، بیمارستان و …. هزاران تعبیر منفی است.
به گزارش خبرنگار سرویس علمی ایسناـ منطقه اصفهان، در مقاله‌ای به نام “The Importance of Fathers Involvement” از دکتر “دیتا اولیکر” تمامی این نوع افکار ناشی از عدم درک نقش عاطفی وغیر مادی “پدرها” عنوان شده و روانشناسان اول از همه این تقصیر را به گردن خود می‌اندازند چرا که تحقیقات علمی و روانشناسی زیادی در مورد اهمیت پدر صورت نگرفته و اکثر اینگونه پژوهش‌ها، مادر را مرکزیت قرار داده‌اند.
در ادامه گزارش، نتایج چندین تحقیق و مقاله علمی روانشناسان را در رابطه با نقش پر اهمیت حضور پدرها در خانواده می‌خوانیم:
– مروری بر 100 تحقیق 50 ساله (1949-2001) نشان می‌دهد که عشق پدری هرچند نامحسوس بوده اما درست هم تراز عشق مادری و چه بسا بیستر از آن بر سلامت روحی و روانی، اعتماد به نفس و احساسات اعضای خانواده تاثیر می‌گذارد.
دکتر “رونالد رونر” از نویسندگان این پژوهش می‌گوید نتایج به دست آمده حاکی از آن است که غفلت وعدم عشق ورزی پدرها به فرزندان نقش مهمی را در مشکلات شکل گیری شخصیت فرزندان، بزهکاری و استعمال مواد مخدر آنان دارد.
– ریچارد اُ.جونز در گزارش ” Grandfather Have Important role on Their Grandchildren ” پدرربزرگ‌ها را سرچشمه تجربه‌های ارزشمند توصیف کرده است که نقش وی در مقابل مادربزرگ‌ها از حیث مذکر بودن بر نوه‌ها تاثیر بیشتری دارد. چراکه نوه‌ها “پدربزرگ” را به مانند شیر پیری می‌بینند که سرد و گرم روزگار را چشیده و اکنون در کنار آن‌هاست تا جزییات شکست و پیروزی‌هایش را در اختیار آنان قرار دهد.
– “رکسانا مانسینی” نیز در مقاله‌ای با عنوان “The importance of Fathers” پدرها را مانند ساحلی امن تعبیر کرده هنگام تلاطم امواج به او پناه می‌بریم. وی می‌گوید “پدر” برای دخترها اولین مردی است که آنها را تحسین کرده و آنها را عاشقانه می‌پرستد و معمولا دخترها در زندگی آینده به دنبال مردی خواهند بود که شبیه پدرشان باشد. برای پسرها نیز “پدر” نخستین شخصی است که آنها قصد تقلید از او را دارند و در حقیقت او را آینده خود می‌بینند.
– نتایج به دست آمده از مطالعه مروری روانشناسان با نام “The importance of father in Child`s `Life” حاکی از آن بوده که پدرها در خانواده نقشی بسیار مهمی را در زندگی آتی کودکان بر جای می‌گذارند.
طی این پژوهش حضور و یا عدم حضور پدر به عنوان تنها شاخص موفقیت کودکان در دوره‌های مختلف زندگی مشاهده شد. علاوه بر این یافته‌های به دست آمده نشان می‌داد فرزندان پرورش یافته در خانواده‌هایی که پدر هم تراز مادر در امور کودکان دخیل بود، 10 برابر بیش از سایرین احتمال عدم استعمال مواد مخدر در آنها وجود داشت و شانس پذیرش در دانشگاه و قبولی در مراحل مختلف مدرسه نیز برای آنان 10 برابر گزارش شده بود.
– محققان مرکز “سلامت کودکان و بررسی شاخص‌های اجتماعی” آمریکا نیز عدم حضور پدر در خانواده را با افزایش خطر بدرفتاری با کوکان نظیر سوء استفاده‌های مختلف از آنان مرتبط دانسته‌اند.
– یافته‌های مرکز تحقیقات سازمان ملی جوانان آمریکا نشان می‌دهد عدم حضور پدر در خانه با بروز چاقی کودکان مرتبط می‌باشد.
– پژوهشگران طی تحقیقی که در مجله “Child Psychology and Psychology” منتشرشده است، 4 هزار و 109 کودک را از نظر تاثیر افسردگی والدین بر مهارت زبانی_بیانی کودک‌های 24 ماهه و همچنین نقش خواندن متون توسط والدین بر توسعه زبان کودک بررسی کردند. نتایج نشان می‌داد، افسردگی پدرها با کاهش خواندن‌های پدرانه و در نتیجه کاهش و بدتر شدن مهارت‌های کلامی و زبانی کودکان مرتبط بود.
این‌ها تنها چند خط یافته علمی درباره نقش مهم پدر بود؛ صد البته و هزاران هزار البته هیچ نیازی نیست که با تحقیقات و گزارش نقش مهم پدرها در خانواده را متذکر شد. نوشتن همه این نتایج تنها بهانه‌ای برای یادآوری وجود معنوی پدرها است. پدری که هرسال با آغوش باز و بدون هیچ عشوه و غمزه‌ای پذیرای همان یک جفت جوراب مرسوم روز پدر است و تنها هدیه‌ای که کلام “متشکرم” را بر زبانش جاری می‌سازد، “احترام” است که ادای آن نه پولی را از جیب شما کم می‌کند و نه شما را از سکه می‌اندازد.
پس اگر تا امروز زحمت احترام به پدر را به خود نداده‌اید، حداقل روز “پدر” با خود قرار بگذارید که برای یک روز هم که شده افعال را در مقابل ایشان جمع ببندید، به محض ورودشان از جا برخیزید، در سلام پیش دستی کنید، کنترل تلویزیون را نیز 24 ساعت در اختیارشان قرار دهید، چای تازه دم برایشان بیاورید و لااقل یک امروز را از او پول توجیبی نگیرید بلکه این دفعه شما او را مهمان کنید حتی به یک جوراب!
در آخر هم فرارسیدن این روز عزیز را نه تنها به تمام پدران زحمتکش اعم از وزیر، وکیل، پلیس، دکتر، معلم، خدمتکار، معدنچی، میوه فروش، مغازه دار و ….، بلکه به تمام مادران ایثارگری نظیر همسران شهدا، جانبازان، ایثارگران و زنان خودکفا و سرپرست خانواری که فداکارانه سال‌ها نقش مردانه پدری را در غیاب وی برای فرزندانشان ایفا کردند صمیمانه تبریک می‌گوییم.