همانطور که شاید انتظارش هم می‌رفت ایران رقابت برای میزبانی جام ملت‌های آسیا را به امارات باخت. شاید بسیاری در وهله اول ضعف امکانات سخت افزاری را عامل اصلی این شکست بدانند اما اگر قرار باشد تنها استادیوم‌های مجهزتر و زمین‌های تمرینی بهتر ملاک تصمیم‌گیری قرار گیرد میزبانی هر بار باید به چند کشور خاص برسد اما کنفدراسیون فوتبال آسیا توسعه امکانات در کشورهای آسیایی را هم در تصمیمات خود مدنظر قرار می‌دهد و با وجود ضعف مفرطی که فوتبال ایران از نظر سخت افزاری دارد اما این عامل به تنهایی باعث از دست رفتن فرصت میزبانی نشده و عوامل دیگری هم در این میان دخیل بوده اند.
یکی از آنها مسئله حق پخش تلویزیونی است که تا زمانی که از حیث داخلی حل نشده و شکل حرفه‌ای به خود نگرفته نمی‌توان و نباید انتظار داشت که رقابتی بین المللی در ابعاد جام ملت‌های آسیا شانسی برای برگزاری در ایران داشته باشد.
این موضوع سال‌هاست که در بقیه کشورها از جمله امارات حل شده اما در ایران هنوز فاصله زیادی تا حل شدن دارد تا جایی که بعد از سال‌ها کشمکش در این باره حتی بعضاً اصل موضوع یعنی اینکه صداوسیما باید بابت مسابقاتی که روی آنتن می‌برد پول بدهد هم زیر سوال رفته یا پول دادن صداوسیما به فدراسیون غیرقانونی توصیف می‌شود که تازه باید نشست و قانونی در مجلس برای آن تصویب کرد. وقتی این مسئله بدیهی در فوتبال دنیا در کشور ما به محلی برای بحث و مجادله تبدیل می‌شود چه انتظاری می‌توان داشت که ایران برای میزبانی مهم‌ترین تورنمنت فوتبال آسیا شانس داشته باشد؟ علاوه بر آن، اینکه افراد صرفنظر از جنسیت و ملیتشان می‌توانند برای تماشای مسابقات در ورزشگاه‌ها حضور یابند یک موضوع کاملا بدیهی در فوتبال دنیا به حساب می‌آید اما درایران در این باره هم بحث وجود دارد و حتی وقتی مجوز حضور نصفه و نیمه بانوان در ورزشگاه‌ها صادر می‌شود این اجازه تنها شامل حال زنان خارجی شده و خانم‌های ایرانی همچنان پشت دربهای بسته می‌مانند.
نرسیدن میزبانی جام ملت‌ها به ایران اما تنها به موضوعات فوتبالی مربوط نمی‌شود و ریشه در مسائل فرافوتبالی هم دارد. جام ملت‌ها یک تورنمنت بسیار عظیم است که گردش مالی بزرگی دارد. این یعنی که میزبان جام ملت‌ها باید سیستم بانکی مناسبی برای جابجایی این حجم از پول در زمان برگزاری مسابقات و قبل و پس از آن داشته باشد. به خاطر تحریم‌های اقتصادی که علیه کشور وجود دارد اما در عمل شاهدیم که فوتبال ایران بعضا برای انتقال مبالغی بسیار کمتر هم به مشکل برمی‌خورد. با این تفاسیر، اینکه عده‌ای در پی از دست رفتن فرصت میزبانی انگشت اتهام را به سوی فدراسیون نشانه رفته و این مجموعه را مقصر این ناکامی می‌دانند چندان منصفانه به نظر نمی‌رسد زیرا هرچقدر هم که به مدیریت علی کفاشیان انتقاد وارد باشد برطرف کردن همه این معضلات به تنهایی از عهده او و مجموعه‌اش خارج است.
گروه دیگری که همه شکست‌های فوتبال ایران را به حساب نداشتن کرسی در AFC یا لابی قوی می‌گذارند هم ممکن است میزبان نشدن ایران را به این قبیل مسائل ربط دهند. اما اگر واقع بین باشیم مشکلات فوتبالی و غیرفوتبالی ما آنقدر عمیق و ریشه دار است که برطرف کردنش نه به تنهایی از عهده فدراسیون برمی‌آید و نه با لابی کردن پوشانده می‌شود.
imna.ir