فکرشو میکردین دلتون برای رفتن تا سر کوچه تنگ بشه؟
یا برای خوردن بی دغدغه یه تیکه نون سالم؟ برای بغل کردن بچه هاتون بدون نگرانی از انتقال ویروس؟ برای ملاقات و گفتگوی ساده با پدر و مادر؟
آدم فکر میکنه اینها که همیشه هستند، ولی وقتی این چیزا رو از دست میدیم و یا برامون سخت میشه تازه میفهمیم که زندگی بدون این چیزا رو دوست نداریم.
خیابون بدون ترافیک رو دوست نداریم وقتی میدونیم بقیه از هراس بیماری توی خونه موندن.
خیلی هامون بغض کردیم با دیدن خیابونهای خلوت شب عید، مغازه های خالی و…
شاید کرونا یادمون بندازه که انسانیم!
شاید یادمون بندازه که در برابر حال همدیگه مسئولیم!
یادمون بندازه که حالِ بدِ تو باید دغدغه من هم باشه، چون ممکنه فردا به من هم سرایت کنه!
شاید دوباره یادمون بندازه که انسانیم و آفریده شدیم برای مهربانی کردن، برای لذت بردن، برای ساختن و جلو رفتن و تبدیل کردن دنیا به جایی بهتر برای زندگی.
روزگار جالبی نیست، ولی زمان خوبیه که یه کمی بیشتر، به جایگاه و شأن انسانی فکر کنیم.
t.me/dr_saeidrostami