آلودگی هوا باعث لغو چند بازی در لیگ برتر و جام حذفی شده است. اگر چه در همان زمان چند بازی لیگ ۱ در مکان مشابه برگزار شد. اما صرفنظر از تصمیمات سلیقه ای آلودگی هوا مشکلی بزرگ برای اکثر ورزشهاست.
آلودگی هوا امروزه یک معضل جهانی است که موجب مرگ ۳ الی ۶ میلیون نفر در سال می شود. بیشتر از ایدز، مالاریا، سرطان سینه و سل! در حال حاضر حدود ۵۰ درصد جمعیت زمین در معرض این مشکل هستند و با توسعه بیشتر شهرنشینی این آمار به ۸۰ درصد خواهد رسید.
ورزش در هوای آلوده معضل را دوچندان می‌کند. هوای آلوده هم بر عملکرد ورزشکار تاثیر منفی دارد و هم سلامت او را به خطر می اندازد.حجم بیشتر تنفس در حین ورزش موجب می شود هوای آلوده بیشتری به بدن ورزشکار راه یابد. این مسئله به ویژه بر روی سیستم تنفسی و قلبی عروقی تاثیرگذار است و طبیعتا برای سلامت ورزشکاران خطرناک خواهد بود. به علاوه که تحقیقات علمی ثابت کرده اند ظرفیت عملکرد ورزشکاران در هوای آلوده کاهش می یابد. این مشکل از المپیک سال ۱۹۸۴ در لس آنجلس آغاز شد و حالا معضلی بزرگ برای برگزارکنندگان مسابقات ورزشی است.
عکس اول توصیه سازمان بهداشت جهانی برای فعالیت ها بر اساس شاخص کیفیت هواس (AQI). در واقع در شاخص های بیشتر از ۱۵۰ احتیاط لازم برای فعالیت در محیط باز توصیه شده و برای شاخص بیشتر از ۲۰۰ خودداری از هرگونه فعالیت در محیط پیشنهاد شده. اما این دیدگاه فقط توصیه ای است که در موارد بسیاری نادیده گرفته می‌شود. برای نمونه از سال ۲۰۱۴ الی ۲۰۱۶ در سوپرلیگ فوتبال چین ۱۰ مسابقه در شاخص بیشتر از ۱۵۰ و ۶ مسابقه در شاخص بیشتر از ۲۰۰ انجام شده (عکس دوم). در اکتبر ۲۰۱۵ مسابقه بین دو تیم بیجینگ گوان و گوانگ ژو آر اف در شهر پکن با حضور ۳۸۰۰۰ تماشاگر و در شاخص کیفیت هوای ۳۴۴ برگزار شد!!! برگزاری یک بازی در شرایط محیطی بسیار خطرناک با شاخص بیشتر از ۳۰۰٫
کنترل و تعیین آلودگی هوا با توجه به اینکه کیفیت هوا در هر لحظه و در هر مکان می تواند متفاوت باشد (به دلیل ماهیت تغییرپذیر هوا) مشکلات خاص خودش را دارد. با این حال وظیفه نهادهایی چون کمیته ملی المیپک و فیفا حفاظت از سلامت ورزشکاران است. و با این شرایط به نظر می رسد بایستی قوانین محکم و قابل توجهی برای این مشکل در نظر گرفته شود. بیشتر از توصیه هایی که سلیقه ای اجرا می شوند.