یک عرف اساسی در ساختار تمامی فدراسیون‌های بین‌المللی ورزش وجود دارد که برای اعتبار بخشیدن به جایگاه خود، ارتباط و هماهنگی تنگاتنگی با مدیران زیردست خود که همان مدیران فدراسیون کشورهای مختلف داشته باشند.
کنگره‌ها، مراسم‌های قرعه‌کشی، انتخابات برترین‌ها، مجامع سالیانه و … در همین دایره قرار دارند. رؤسای فدراسیون‌ها به این مراسم‌های برون مرزی دعوت می‌شوند چون نماینده یک کشور هستند. این اعتباری است که نام یک کشور به فرد مدعو داده، شاید رئیس یک فدراسیون حاضر در یک کنگره یا مجمع توانایی آنچنانی هم نداشته باشد.
داستان سفرهای برون‌مرزی مدیران ورزشی که بعضا تعداد چنین سفرهایی هم کم نیستند بارها از سوی رسانه‌ها مورد نقد و بررسی قرار گرفته است؛ اینکه هزینه‌‌های این سفرها از کجا تأمین می‌شوند و خروجی این سفرها چه خواهد بود و قص علی هذا…
روایت مالی این سفرهای پرطمطراق یک طرف؛ سود بُردن و تاثیرات مثبت از این سفرهای برون مرزی در طرف دیگر قرار دارد.
تجربه نشان می‌دهد که متأسفانه مدیران ورزشی ما در خیلی از این سفرهای برون مرزی تفاوتی با یک توریست ندارند. پول و بلیت از آنها، سفر خارجی و حق ماموریت از ما؛ همین و بس.
شاید به همین دلیل است که در بسیاری از فدراسیون‌های جهانی ما جایگاه و کُرسی‌های خوبی نداریم و شاید همین سفرهای توریست‌وار کاری کرده است که این روزها داستان بازی ایران و کره جنوبی در روز تاسوعا برای ما مشکل‌ساز شود.
۲۴ فروردین سال ۹۵ مراسم قرعه‌کشی مرحله نهایی انتخاباتی جام جهانی ۲۰۱۸ در کوالالامپور برگزار شد و فدراسیون فوتبال ایران هم در کنار سایر فدراسیون‌های آسیایی در مراسم حضور داشت؛ شاید در آن سفر پرواز first class و مدت اقامت مهم‌تر از تقویم مسابقات و رایزنی‌ها اهمیت داشته است.
در روز ۲۴ فروردین مشخص شد که تیم ملی ایران باید در روز ۲۰ مهرماه سال ۹۵، روز نهم محرم و تاسوعای حسینی، باید با کره جنوبی دیدار کند اما آن لحظه نه از اعتراض نمایندگان ایران در پایتخت مالزی خبری بود و نه توجهی به تقویم بود.
آن روزی که باید به فیفا و AFC نامه می‌نوشتیم و خواهان تعویق بازی کره جنوبی می‌شدیم، خیلی راحت محو صحبت‌های شیخ سلمان شدیم و بیشتر گوش می‌دادیم که آقای رئیس چه می‌گوید.
مثل یک توریست برنامه مسابقات را گرفتیم و به خانه برگشتیم. رسانه‌ها نوشتند که بازی با کره جنوبی، جدی‌ترین رقیب ایران در راه صعود به جام جهانی ۲۰۱۸ در روز تاسوعای حسینی است اما کو گوش شنوا!
زمان را کم‌کم از دست دادیم تا اینکه مسابقات شروع شد، بازی‌ها حساس‌تر شدند و نگاه‌ها به تقویم و برنامه مسابقات عمیق‌تر شد.
خواب خرگوشی فدراسیون ادامه داشت تا اینکه غیرفوتبالی‌ها خارج از ساختمان سئول زنگ خطر را به صدا درآوردند.
یک روز پیام پنهانی مجلسی‌ها به گوش رئیس فدراسیون جدید رسید، روز دیگر مراجع در این زمینه از دغدغه‌های مردم صحبت کردند.
و در همین گیر و دار و چند هفته مانده به بازی سرنوشت‌ساز با کره جنوبی مدیران فوتبالی‌مان یادشان افتاد که نگاهی هم به تقویم بیندازند و به فیفا و AFC نامه بزنند.
پنهانی به دیدار مسئولان AFC و فیفا رفتیم اما توضیحات آنها قانع‌کننده بود؛ تا حالا کجا بودید؟
با نامدیریتی زمان را کُشته‌ایم و حالا دنبال آلترناتیوهایی هستیم که همچنان با شاخص‌های مدیریتی فرهنگ‌ها فاصله دارد. شاید برای جلب رضایت افکارعمومی چیزهایی گفتیم که در همین چیزها خواسته‌ایم که فرهنگ محرم را به کره‌ای ها بفهمانیم و کوتاهی خودمان را با کمک سرزمین مردان جومونگ حل و فصل کنیم، ماموریتی که عرض شد؛ صرفا جهت رضایت افکار عمومی!
آقایان فدراسیون‌نشین؛ فراموش نکنید زمان تعویق بازی و جابه‌جایی مکان مسابقه و غیره را از دست داده‌ایم؛ فرصت برای بازی نکردن در روز تاسوعای حسینی به پایان رسیده، پس حداقل در اظهارنظرهایتان شأن و منزلت محرم و تاسوعای حسینی را حفظ کنید.
می‌دانیم که قدرت چانه‌زنی‌تان در محافل بین‌المللی زیر خطر فقر است و برنامه‌ریزی و تقویم محور بودن‌تان در چارت مدیریتی‌‌تان بیگانه‌ای بیش نیست، اما جای یک افسوس بزرگ اینجا باقی است؛ ای کاش در همان روز ۲۴ فروردین و بعد از مراسم قرعه کشی بدون آنکه کلامی گفته باشید، تصاویر سال‌های گذشته از حال و هوای ایران اسلامی در روزهای تاسوعا و عاشورای حسینی را به مدیران فیفا و AFC نشان می‌دادید. خیلی صامت حرف نمی زدید و فقط چند فیلم و تصویر از ایام عزیز را به عنوان سند نشان‌شان می‌دادید.
در روزی که بیشتر ایرانی‌ها در خانه‌هایشان نیستند و حال و هوای خاص در کوچه و خیابان‌های این کشور حاکم است، محال بود که AFC و فیفا با عدم برگزاری مسابقه در روز تاسوعای حسینی مخالفتی می‌کرد.
همانطور که اشاره شد ما فرصت را از دست داده‌ایم. آنهایی که این فرصت را سوزانده‌اند مقصر اصلی هستند اما آیا راهی هست که بتوانیم از تصمیم غیر مدیریتی رهایی یابیم.آیا راهی هست که این تهدید را به فرصت تبدیل کنیم؟
تاریخ گواهی می‌دهد که تاسوعا و عاشورای حسینی برای مردم ایران فلسفه خاص خودش را دارد؛ در هیچ کجای دنیا نمی‌توان در یک شبانه‌روز میلیون‌ها نفر را به کوچه و خیابان‌ها کشاند، اما مردم مذهبی این شهر و بوم به عشق سالار شهیدان با همه وجود و خالصانه به عزاداری مشغول می‌شوند.
محرم همیشه برای ایرانی‌ها زنده است و زنده خواهد ماند اما حفظ منزلت آن برای سایر مردم جهان در دنیای امروزی که به دنیای ارتباطات نامگذاری شده اهمیت فراوانی دارد.
هر نقل قول از سوی مدیران ما بازتاب‌های متفاوتی از آنها در محافل بین‌المللی دارد کما اینکه برخی از سایت‌های کره جنوبی در چند روز اخیر برداشت‌های مختلفی از برگزاری یا عدم برگزاری مسابقه تیم ملی کشورشان مقابل ایران در رسانه‌هایشان منتشر کرده‌اند و طبق اظهارات برخی مدیران ورزشی آنها دچار برداشت‌ها و تفسیرهای اشتباهی هم شده‌اند، بنابراین در بُعد بین‌المللی این قضیه بهتر است طوری رفتار کنیم و به نحوی صحبت‌ها را بیان کنیم که فلسفه محرم به بهترین شکل تشریح شود.
مدیران فدراسیون فوتبال برای اینکه بخواهند از فشارهای جانبی رها شوند صلاح نیست که کره‌ای‌ها، AFC و یا فیفا را مقصر کنند.
از شعار دادن هیأت صد هزار نفری در آزادی و … پرهیز کنند، چون برای برپایی هیأت صد هزار نفری نیاز به شعار و غیره نیست چون مردم و جوانان ایران اسلامی در این زمینه امتحان خوبی پس داده‌اند، بلکه بهتر است از این بی‌توجهی و کم‌تدبیری درس بگیرند و برای بعدها برنامه محور باشند.
بازی ایران و کره جنوبی در روز تاسوعای حسینی بازتاب‌های مختلف بین‌المللی را در چند روز اخیر به همراه داشته بنابراین این مسابقه یک دیپلماسی بزرگ ورزشی برای ما محسوب می‌شود؛ باید ببینیم این آزمون برای ایران اسلامی تهدید است یا فرصت.