راند اول را باختیم، ادامه بازی را نبازیم!!!

با اعلام AFC مبنی بر برگزاری دیدار نمایندگان ایران با تیم‌های عربستانی در زمین بی‌طرف در عمل این حرف سعودی‌ها بود که به کرسی نشست و ایران قسمت اول دعوا را به شکل غیرمنصفانه‌ای واگذار کرد.
باخت در راند اول اما پایان ماجرا نیست و این پرونده برای فوتبال ایران بسته نشده است بلکه فدراسیون فوتبال باید آن را به شکلی جدی از طریق نهادهای بالاتر پیگیری نموده و امیدوار باشد با خط قرمزی که در مجامع بین‌المللی نسبت به دخالت دادن سیاست در ورزش وجود دارد سرانجام حق به حقدار برسد.
پیگیری ماجرا در فیفا یا CAS اما احتمالاً فرایندی طولانی است که ممکن است ماه‌ها زمان برده و شاید اصلا به عمر این فصل از لیگ قهرمانان آسیا قد ندهد. از این رو، ایرانی‌ها فعلاً چاره‌ای ندارند جز اینکه به قواعد ناجوانمردانه‌ای که در حال حاضر AFC تحت فشار عربستان و برخی دیگر از کشورهای عربی برای آنها ترسیم کرده تن دهند اما در عین حال این موضوع را با جدیت کامل و تا رسیدن به نتیجه مطلوب از کانال‌های مربوط دنبال نمایند.
به موازات پیگیری این هدف مهم بلندمدت اما آنها یک مأموریت کوتاه‌مدت دیگر هم دارند که ظرف کمتر از ۱۰ روز دیگر باید آن را به سرانجام برسانند و آن انتخاب بهترین کشور برای میزبانی از دیدارهای ایران برابر عربستانی‌هاست. در این راستا، ساعتی پس از اعلام رأی ناامیدکننده AFC نقل قول عجیبی از زبان رئیس فدراسیون در یکی از خبرگزاری‌ها منتشر شد که بر اساس آن علی کفاشیان از احتمال انتخاب امارات به عنوان محل برگزاری این دیدارها خبر داده بود. انتخاب احتمالی امارات از این جهت شگفت‌آور است که این کشور در ابتدا هماهنگ با عربستان اصرار به بازی نکردن نمایندگانش در خاک ایران داشت. حالا کشوری که خودش یک پای دعوا با ایران بوده چگونه می‌تواند زمینی بی‌طرف برای تیم‌های ایرانی محسوب شود؟
البته صرفنظر از مسائل سیاسی انتخاب امارات به خاطر نزدیک بودن به ایران از حیث جغرافیایی، سکونت تعداد زیادی از شهروندان ایرانی‌ در دبی و وجود پروازهای متعدد بین دو کشور غیرمنطقی نیست اما با موضعی که فدراسیون فوتبال امارات همین چند هفته پیش در قبال ایران در پیش گرفته بود بی‌طرف فرض کردن این کشور کمی بیش از اندازه مضحک به نظر می‌رسد. جدای از آن، همان امتیازات مثبتی که برای میزبانی امارات ذکر شد کم و بیش شامل حال عربستانی‌ها هم می‌شود و هرطور که حساب کنیم این کشور کوچک حاشیه خلیج فارس ایده‌آل‌ترین گزینه ممکن برای سعودی‌هاست و به همین دلیل انتخاب آن دور از عقلانیت به نظر می‌رسد.
واقعیت آن است که ایران قسمت اول دعوا را باخته و حال که کار به جایی رسیده که نباید امتیاز دادن بیش از این به طرف مقابل جایز نیست. حتی کشوری مثل عمان که روابط خوبی با تهران دارد و از هفته‌ها پیش زمزمه‌هایی مبنی بر احتمال میزبانی آن از تیم‌های ایرانی به گوش می‌رسید نیز در این شرایط گزینه ایده‌آلی به نظر نمی‌آید.
شاید حالا که سیاست چنین سایه سنگینی بر لیگ قهرمانان آسیا انداخته عراق و لبنان تنها کشورهای عرب‌زبانی باشند که گزینه‌های بی‌طرف‌تری برای ایران به حساب می‌آیند که اولی به خاطر مشکلات امنیتی بازی‌هایش را در خاک ایران برگزار می‌کند و دومی هم معلوم نیست شرایط میزبانی در لیگ قهرمانان را داشته باشد.
از بخت بد کشورهای همسایه ایران مثل افغانستان و پاکستان یا از نظر امنیتی شرایط مناسبی ندارند یا مانند ترکیه و آذربایجان زیر نظر AFC نیستند و از حیث فوتبالی اروپایی محسوب می‌شوند. با این حال، کشورهای آسیای میانه هم گزینه‌های دیگری هستند که نباید به سادگی از نظر دور داشته شوند زیرا به نظر می‌رسد که این کشورها چه از حیث مسافت و چه به لحاظ فرهنگی در قیاس با عربستان به مراتب با ایران قرابت و نزدیکی بیشتری دارند و برگزاری مسابقه در آنها کفه ترازو را به نفع نمایندگان ما سنگین‌تر می‌کند.