در میان خیل ابراز تأسف‌ها و تأثرهای اهالی فوتبال در اولین ساعات پس از انتشار خبر باورنکردنی مرگ هادی نوروزی یک نقل قول از منصور ابراهیم‌زاده جلب توجه می‌کرد. این مربی اصفهانی در پیامی به این بهانه تلخ یادآور شد که بیشتر مردم تنها جنبه خوب زندگی فوتبالیست‌ها که همان درآمد بالاست را می‌بینند و معمولا به وجه ناخوشایندتر آن که تحمل مداوم فشارهای سنگین روحی و جسمی است بی‌توجهند.
ابراهیم‌زاده ظاهرا اولین کسی است که مرگ ناگهانی کاپیتان پرسپولیس را به فشارهای شدید روحی نسبت داده که احتمالا هادی نوروزی در واپسین ماه‌های عمرش تجربه کرده است. شاید از بخت بد این بازیکن ۳۰ ساله بابُلی بود که او پس از ۷ فصل عضویت در پرسپولیس درست زمانی بازوبند کاپیتانی این تیم پرطرفدار را صاحب شد که قرمزها بدترین شروع تاریخشان در لیگ برتر را تجربه نمودند. قابل تصور است که در این شرایط نوروزی به عنوان بازیکنی که در کسوت کاپیتان جلوتر از سایرین وارد زمین می‌شد، در هفته‌های اخیر مسئولیت و به تبع آن فشار به مراتب سنگین‌تری را نسبت به همبازیان خود تجربه کرده باشد.
درگذشت ناگهانی هادی نوروزی یک مورد استثنایی در فوتبال جهان نیست و نمونه‌های مشابه آن پرشمارند. چهار سال پیش بود که خودکشی بابک رفعتی فوتبال آلمان را در یک شوک بزرگ فرو برد. این داور ایرانی‌تبار که ظاهرا زندگی شخصی و کاری خوبی داشت دیگر تاب انتقادهای بی‌رحمانه‌ای که از سوی هواداران و رسانه‌های آلمانی به نحوه قضاوتش در بوندسلیگا می‌شد را نیاورد و در یک روز پاییزی در هتل محل اقامتش دست به خودکشی زد که اگر همکارانش به موقع نرسیده بودند اتفاق به مراتب غم‌انگیزتری رقم می‌خورد.
دقیقا دو سال قبل از جنجال خودکشی نافرجام رفعتی در همان فوتبال آلمان یک اتفاق به مراتب خیلی تکان‌دهنده‌تر هم رخ داده بود که در زمان خود بحث فشارهای روحی بر اهالی فوتبال را در این کشور حسابی داغ کرد و آن خودکشی تراژیک روبرت انکه بود. دروازه‌بان وقت تیم ملی آلمان هرچند مشخصا با غم جانکاه از دست دادن دختر خردسالش، لارا دست و پنجه نرم می‌کرد اما آن زمان این فرضیه هم مطرح شد که فشارهای مرتبط با زندگی حرفه‌ای انکه احتمالا در غیرقابل تحمل کردن زندگی برای او بی‌تاثیر نبوده است.
فوتبالیست تازه درگذشته ایرانی هرچند در اثر سکته قلبی دار فانی را وداع گفته است اما شکل مرگ ناگهانی این ورزشکار ۳۰ ساله هم کافی است تا پای عامل استرس و فشار روحی به عنوان قاتل احتمالی او به وسط کشیده شود. هرچه نباشد آدم‌های مختلف به مشکلات کم و بیش مشابه به یک شکل واکنش نشان نمی‌دهند. یکی مثل انکه اتومبیلش را در مسیر ریل قطار قرار می‌دهد و دیگری مانند هادی نوروزی آنقدر فشارها را در خودش می‌ریزد که جمع همه آنها در میانه‌های یک شب سیاه به سراغش آمده و راه نفسش را می‌گیرد.
شاید مرگ هادی نوروزی و یادآوری خودکشی بابک رفعتی مصادف با روزهایی که هجمه علیه داوران به بیشترین میزان ممکن رسیده تلنگری باشد به همه اهالی فوتبال ایران از هواداران و رسانه‌ها گرفته تا خود آنها که وسط گودند تا به این بهانه غم‌انگیز هم که شده اندکی با هم مهربانتر باشند.