استاد دانشکده تربیت بدنی دانشگاه شهید بهشتی می‌گوید: اگر در برهه کنونی بین علم و عمل فاصله زیادی وجود دارد به خاطر این است که هنوز مسئولان و ارگان‌های ورزشی باور عینی به تحقیقات و پژوهش‌های علمی ندارند.
دکتر محمد علی اصلان خانی در گفت‌وگو با خبرنگار علم ورزش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با بیان این مطلب که تحقیقات و پژوهش‌های علمی زمانی ارزش پیدا می‌کنند که در حوزه‌های ورزشی کاربردی شوند، اظهار کرد: علوم ورزش جزء علومی است که ذهنی و قابل مشاهده نیست. در حقیقت مسئولان باید آن را باور داشته باشند تا به فارغ التحصیلان این رشته اجازه کار در تیم‌های ورزشی بدهند، اما متاسفانه به رغم حرفه‌ای شدن تیم‌های ورزشی هنوز روند علمی شدن به کندی پیش می‌رود.
وی افزود: الان نگاه مسئولان و دست اندرکاران ورزش، یافته‌ها و پژوهش‌های علمی سطحی است و هنوز نیاز به دانش و اطلاعات عمیق را لمس نکردند و اگر اعتقادی نیز داشته باشند فقط در شرایط بحرانی و نزدیک مسابقات حساس به فکر استفاده از تجارب صاحب نظران علمی می‌کنند در غیر این صورت انتهای باور آنها به پژوهش‌ها و تحقیقات علمی سطحی و عینی است.
اصلان خانی تاکید کرد: ورزش به خاطر جاذبه‌هایی که از لحاظ شهرت، پول و قدرت دارد ورود افراد سیاسی برای مطرح کردن خود و دستیابی به قدرت در آن راحت‌تر از حضور متخصصان و اساتید علمی است و حتی اگر این حضور میسر شود با انگ‌های مختلف از جمله این که دانش وی در حد تئوری است نه کاربردی، عرصه را برای فارغ التحصیلان علوم ورزش تنگ می‌کنند.
استاد دانشکده تربیت بدنی دانشگاه شهید بهشتی گفت: درست است در مقطع تحصیلات تکمیلی بیشتری واحدهای دانشجویان کارهای پژوهشی، تحقیقاتی و آزمایشگاهی است و کمتر به واحدهای عملی می‌پردازند، اما آیا تاکنون بررسی کردید که طی 10 سال گذشته این همه تحقیقات و پژوهش‌هایی که در خصوص رشته‌های مختلف ورزشی انجام شده چند درصد از آنها در جهت پیشبرد و پیشرفت ورزش کشور استفاده شده است.
اصلان خانی اظهار کرد: طی چند سال اخیر رشد چشمگیری از لحاظ تربیت نیروی تحصیلکرده علوم ورزش در مقطع کارشناسی، ارشد و دکترا داشتیم اما از این میزان چند درصد درگیر کار در بخش‌های عملی و کاربردی ورزش بودند که با نفوذی که افراد سیاسی در راس ورزش کشور دارند جایی نیز برای اساتید تربیت بدنی باقی می‌ماند.
وی در پایان گفت: بین علم و عمل زمانی ارتباط خوب برقرار می‌شود که مسئولان به علم ورزش باور و تعیین داشته باشند و آن را برای پیشرفت ورزش جزء اصول ضروری قلمداد کنند.