«وقت‌هایی هم بود که بغل دستی یا داداش و آبجی به اصطلاح «آدم فروشی» می‌کردن و عکس‌ها به دست معلم یا مامان و بابا می‌افتاد و اون روز، روزِ سیاه… که متهم می‌شدیم به بچه‌ي تنبل و درس نخون و …
قصه، قصه الان نیست، حرف سال‌هایی که خبر از کامپیوتر و اینترنت، گوگل و فیسبوک، موبایل، لاین و ویچت و اینستاگرام و .. نبود. حرف عهد عتیق هم نیست، حرف همین پونزده، شونزده سال پیشه. همون روزهایی که برای بچه‌های دهه شصت خاطره شد و شما یادتون نمیاد.»
نوستالژي خاطرات فوتبالي دهه شصتي‌ها
دهه هفتاد شروع دوران جدیدی در فوتبال ایران بود، ظهور پدیده‌هایی که فوتبال آن سال‌ها را به دوره طلایی معروف کردند. دوره ستاره‌های بی چون و چرایی مثل احمدرضا عابدزاده، علی دایی، کریم باقری، مهدی مهدوی کیا و … دوره‌ای که فوتبال در ایران محبوب‌تر از قبل شد و جام ملت‌های ۹۶ آسیا و جام جهانی ۹۸ نقطه اوج و درخشش آن بود.
محبوبیت فوتبال در آن سال‌ها را می‌شد در عکس‌ها و پوسترهایی که در و دیوار مغازه‌های شهر را تزئین کرده بودند دید. از اسپورت ورزشی تا آبمیوه فروشی! فوتبال موفق بود و محبوب و یک تفاوت بزرگ با این سال‌ها داشت. ستاره‌ها در آسمان بودند و دست نیافتنی، نه زمینی و دست یافتنی.
دکه‌ها پر از روزنامه‌ها و مجلات زرد نبود، «استقلال جوان» برای آبی‌ها و «پیروزی» برای قرمز‌ها. سروش جوان، ایران ورزشی و کیهان ورزشی و چند روزنامه انگشت شمار دیگر هم محبوب هواداران فوتبال بودند اما هرچه حاشیه بود در همان دو تای اولی بود. اگر می‌خواستی بدانی علی دایی پدیده لیگ آزادگان که در بانک تجارت آن روزها می‌درخشید و می‌خواستی بدانی احمدرضا عابدزاده بعد از مصدومیت چرا قرمزپوش شد خواندن همین چند روزنامه کافی بود.
عصر اينترنت؛ با یک کلیک از زندگی خصوصی بازیکن محبوبتان با خبر شوید!
اما امروز، تعداد روزنامه‌ها و مجلات ورزشی سر به فلک زده و سایت‌هایی که اخبار فوتبال در قالب حاشیه را گزارش می‌کنند بی شمار. اینها به کنار، شبکه‌های اجتماعی حالا دیگر در انتشار اخبار با سایت‌های خبری مسابقه می‌دهند! از زندگی خصوصی ورزشکاران هم هرچه بخواهی با یک کلیک باخبر می‌شوی. نه اینکه خودت به دنبال اطلاعات بگردی، فوتبالیست محبوبت را انتخاب کن، خودش ساعت به ساعت از «آب خوردنش» هم برایت عکس یادگاری می‌فرستد!
این سبک زندگی این روزهای ما شده، ما هواداران فوتبال نه، هواداران فوتبالیست‌ها، تا هر دقیقه و ساعت فراغت خود را با کلیک در زندگی بازیکنانی که آنها آن را چندان خصوصی نمی‌دانند پشت سر بگذاریم. از ساعت خواب و بیداری آنها و حتی بچه‌های کوچکشان با خبر شویم! بدانیم در سرشان فکر سفر به کجاست، دیشب در کدام میهمانی خانوادگی بوده‌اند و لباس با کدام مارک را بیشتر می‌پسندند. آنها «استاتوس» می‌گذارند و ما «لایک» می‌کنیم. شاید در بین چند هزار لایک یک پست دیده هم نشویم اما همین که انگشت را روی ال.سی.دی گوشی می‌فشاریم انگار در این دنیا ما هم دیده شده‌ایم!
وقتی پایمان به شبکه های اجتماعی اینترنتی باز می‌شود اول نام بازیکنان محبوبمان و ستاره ها را وارد می‌کنیم. پیدا کردن صفحات شخصی آنها کار چندان سختی نیست. معمولاً درخواست ما را خیلی سریع‌تر از آنچه که فکرش را می‌کنیم « Accept» می‌کنند. حتماً مشهور بودن هم مزه دارد!
بعضي‌ها گويا با تلفن همراه به زمين بازي مي‌روند!
پیدا کردن عکس‌های شخصی آنها وقت زیادی نمی‌گیرد اما پای موبایل نشستن و لایک زدن چرا. زمانی باید خرج می‌کردیم و عکس و پوستر می‌خریدیدم اما حالا با چند کلیک، آلبوم عكس بازیکن مورد علاقه‌مان را در گوشی خود ذخیره می‌کنیم.
در اين دنياي پرهياهو 
بعضی‌ها حضور فعال‌تری دارند. اصلاً گویا با گوشی تلفن همراه به زمین بازی می‌روند! گاهی اوقات می‌شود گفت اطلاعات آنها مفید است و گاهی هم نه.
*سردار آزمون از این دسته است، به لطف درخشش در روبین کازان و پیشنهاد آرسنال صفحه شخصی‌اش در فیسبوک و اینستاگرام به سرعت از سوی هوادارانش لایک شد. سردار البته بهترین اخبار و عکس‌ها و فیلم‌ها را در اختیار هوادارانش قرار می‌دهد که به خاطر دوری او از ایران خیلی هم به کار رسانه‌ها می‌آید.
*برای اینکه بدانیم بازیکنان در سفر خارجی و اردو چه کرده‌اند و کجا رفته‌اند سری به پروفایل آنها می‌زنیم. عکس در هواپیما، در هتل، در باغ وحش، حتماً اینها جذاب‌ترین عکس‌هایی است که به تماشایش می‌نشینیم!
*عکس دید و بازدیدها، مهمانی‌ها، سفرهای شخصی و .. هواداران بازیکنان را با زندگی شخصی آنها درگير می‌کند. می‌فهمیم فلان بازیکن در تعطیلات بین فصل ترجیح می‌کند کدام شهر يا كشور را برای سفر انتخاب کند و بازیکنان فوتبال معمولاً کجا دور هم جمع می‌شوند و …
این پرداختی گذرا بود به آنچه که در دنیای مجازی فوتبالیست‌های امروز می‌گذرد، به از میان رفتن واسطه بین ستاره‌های فوتبال و هوادارانشان، به از میان برداشتن حریم زندگی شخصی بازیکنان توسط خود آنها، يادآوري نوستالژی دیروز و فاصله بسیار بسیار کوتاه ما با بازیکنان امروز. در اینکه آن ستاره‌های دست نیافتنی محبوب‌تر بودند یا ستاره‌های دست یافتنی امروز یک علامت سوال وجود دارد، این سوال را شما پاسخ بدهید.
imna.ir