نصیحت

این چند روز سه تا از دانشجوها راجع به همدیگه و همکلاسی هاشون پرس و جو می کردن. نیتشون خیره و من متاسفانه نمیتونستم متقاعدشون کنم که چی درسته. حرف خاصی نداشتم. همون موقع یکی از اساتید خودم زنگ زد و ازش خواستم بچه ها رو کمک کنه. این دو تا جمله رو گفت:
اگه روزی یک نفر با تمام وجود دوستت داشت و به خاطرت، تو سخت ترین شرایط و روزهای سخت زندگی تن به هر کاری داد بدون تو خاص نیستی، بلکه اون واقعا انسانه و واقعا کمیابه…رو به انقراض. پس مواظبش باش.
در مقابل:
گــــاهــــی اوقــــات ؛مجبــــوریــــم
بپــــذیــــریــــم :کــــه بــــرخــــی از آدمــــها ….
فقــــط میتــــواننــــد در قلبــــمان بمــــاننــــد !
نــــه در زنــــدگیمــــان ….. !!
همین دو جمله رو گفت و قطع کرد و به من گفت ازشون بخوام خوب فکر کنن. واقعا جای تامل هم داره…