نسل قدیم داوران فوتبال و تست جدید آمادگی جسمانی

در استان اصفهان داورانی که قبل از سال 85 فعالیت داوری خود را شروع کرده اند و با آزمون کوپر پذیرش شده اند، همچنان نتوانسته اند خود را با آزمون جدید آمادگی جسمانی که به صورت اینتروال برگزار می شود وفق دهند. نمونه های متفاوتی در این میان به چشم می خورد که در بینشان داوران فعال حاضر در لیگ دسته اول و حتی برتر فوتبال کشور نیز حضور دارند. البته بایستی این مطلب را در نظر گرفت که داورانی که با آزمون جدید به عرصه داوری وارد شده اند کمتر دچار عدم موفقیت و حتی شکست های روحی و روانی در این آزمون می شوند. حال این سوال مطرح می شود افرادی که معمولا بازیکن فوتبال حرفه ای نبوده اند ولی با تلاش بسیار در زمانی نه چندان دور می توانستند آزمون کوپر را به سادگی پشت سر بگذارند، اکنون نمی توانند آزمونی را که شامل وهله های فعالیت شدید و دارای بازه های زمانی استراحت است و در مقایسه با آزمون کوپر بسیار ساده و به هیچ وجه استقامتی نیست را پشت سر بگذارند؟ به راستی مشکل کجاست؟
بایستی خدمت تمامی داوران و علاقمندان به داوری این مطلب را عرض نمایم که بطور کلی سه دستگاه تولید انرژی در بدن انسان وجود دارد:
1. دستگاه فسفاژن که انرژی را از فسفوکراتین موجود در بدن و تنها برای چند ثانیه تامین می نماید.
2. دستگاه گلیکولیز که از کربوهیدرات دریافتی از طریق غذا (شامل برنج، ماکارونی، نان، نشاسته و…) انرژی را تنها برای چند دقیقه تامین می نماید و منجر به تولید اسید لاکتیک می شود. این ماده همانگونه که از اسم آن بر می آید اسیدی است که در صورت عدم تبدیل به نمک لاکتات، تعادل درونی بدن را بر هم می زند.
3. دستگاه اسید تری کربوکسیلیک که انرژی را از تبدیل تمامی غذاهای دریافتی (چربی، پروتئین و کربوهیدرات) برای مدت طولانی تامین می نماید و بر خلاف دو دستگاه دیگر نیاز به اکسیژن دارد.
با کمی دقت درمی یابیم که شیوه های تمرینی به سبک استقامتی و بلند مدت ( همانند آزمون کوپر) نمی تواند پاسخگوی آزمون جدید باشد و با توجه به تغییراتی که در آینده در سبک اجرای این آزمون خواهیم دید (48 مرتبه دویدن مسافت 75 متری)، داورانی که حداقل 4 یا 5 سال با آزمون کوپر سازش پیدا کرده اند با مشکلات جدی تری روبرو خواهند شد.
از طرفی علاوه بر تغذیه مناسب با انواع کربوهیدرات در روزهای قبل از آزمون، در خصوص تمرینات جسمانی ویژه این آزمون تنها می توان از دویدن در مسافت های کوتاه (نهایتا 200 متر) استفاده کرد چرا که انرژی مورد نیاز این فعالیت از طریق سیستم گلیکولیز تامین می شود و چندان نیازی به حضور اکسیژن جهت تجزیه مواد غذایی ندارد.
از جهت دیگر با توجه به اینکه افراد با تجربه تر در زمینه داوری که درآزمون کوپر موفق بوده اند دارای تارهای عضلانی کند انقباض بیشتری هستند ( تارهای عضلانی کوچکترین واحد عملکردی عضلات بدن هستند که دارای دو نوع تند انقباض (fast twitch) و کند انقباض (slow twitch) هستند، در دو سال آغازین زندگی تفکیک شده و تنها در صورت تمرینات مکرر و بلند مدت به نوع دیگر قابل تبدیل هستند)، بایستی با تمرکز بیشتر بر روی تمرینات سرعتی، تعداد تارهای تند انقباض خود را بیشتر و بیشتر کنند تا بتوانند در فعالیت های سرعتی دارای مسافت کوتاه موفق تر عمل نمایند.
مورد آخر که به لحاظ علمی دلیل دیگری در عدم موفقیت داوران در پشت سر گذراندن آزمون جسمانی است، دوهای 40 متر است. دوهای تکراری در مسافت کوتاه که از طریق سیستم گلیکولیز تامین انرژی می نمایند، و همانگونه که در ابتدای بحث ذکر شد، منجر به تولید اسید لاکتیک می شود که علاوه بر به هم زدن تعادل و هموستاز داخلی بدن، می تواند موجب اسپاسم یا گرفتگی عضلانی شود. داوران می بایست در خصوص دوهای 40 متر نیز دقت خاصی داشته باشند و همواره در آغاز تمرین این دوها را مکررا انجام دهند تا بتوانند از طریق تقویت آنزیم پیروات دهیدروژناز، اسید لاکتیک به وجود آمده را دفع نمایند.
در پایان لازم است از تمامی خوانندگان و علاقمندان به داوری درخواست کنم که تمامی نظرات خود را از طریق همین سایت ارسال نمایید تا بتوانیم در جهت پیشبرد امر داوری در استان اصفهان اقدامی شایسته صورت دهیم.