تمرینات دایره ای نخستین بار توسط مورگان و آدامسون از دانشگاه لیدز به عنوان روشی برای افزایش آمادگی عمومی معرفی شد.اولین طرح تمرین آن ها شامل چندین ایستگاه بود که به صورت دایره ای چیده شده بود و گروه های عضلانی از یک ایستگاه به ایستگاه بعدی به صورت متناوب فعال می شدند.در برنامه ریزی یک تمرین دایره ای معمولی انواع گسترده ای از حرکات و وسایل سبک،دمبل ها،هالترها و دستگاه های تمرین قدرتی می توانند به کار گرفته شوند.
دایره ممکن است کوتاه مدت (۶ تا ۹ ایستگاه)، میان مدت(۹ تا ۱۲ ایستگاه) و یا بلند مدت(۱۲ تا۱۵ ایستگاه) باشد و با توجه به تعداد ایستگاه ها ممکن است چندین بار تکرار شود.برای تصمیم گیری در مورد تعداد دایره ها و تکرارها در هر ایستگاه و مقدار بار باید سطح آمادگی شخص را در نظر بگیریم.همزمان با پیشرفت در تمرینات دایره ای سعی کنید تمرینات قدرتی خاص رشته ورزشی خود را اجرا کنید
حرکات تمرین دایره ای باید به گونه ای برنامه ریزی شوند که گروه های عضلانی مشابه به طور متناوب به کار گرفته شوند تا بازیافت بهتر انجام شود. تمرینات دایره ای که ترکیبی از ورزش های استقامتی و دستگا ههای ایروبیک (دوچرخه ثابت .پاروزنی و….)می تواند تاثیر بسیار مفیدی بر قلب و عروق داشته باشد.
با استفاده از تمرینات دایره ای می توان از فضای کم بهترین بهره را برای افراد زیادی برد.در تمرینات دایره ای تنوع طراحی تمرینات بسیار زیاد است.از تمرینات دایره ای می توان برای تقویت تمام قابلیت های جسمانی و مهارت های خاص استفاده کرد.زمان استراحت بین هر ایستگاه مطابق با اهداف تمرین و نیازهای آن می تواند انجام می شود.
نکته: به علت تفاوت های آنتروپومتریکی بین ورزشکاران نباید از تمرین دایره ای به عنوان ابزاری برای آزمودنی ها مقایسه استفاده کرد.
بهترین زمانی که می توان از تمرینات دایره ای استفاده کرد در مرحله سازگاری ساختاری است.قبل از تمرینات دایره ای بهتر است با آزمون یک تکرار بیشینه مقدار بار حرکت دهنده های اصلی را تعیین کنیم.برای ورزشکاران جوان تر که پیشینه تمرین قدرتی ندارند و یا پیشینه آن ها کم است با حرکاتی شروع کنید که با استفاده از وزن بدنشان انجام می شود.