کاش برخی از ما لااقل از هر یک از ائمه معصومین(ع) یک ویژگی را بیاموزیم و از امام صادق(ع) نیز «صادق» بودن را …
خدا کند رویمان بشود که ادعا کنیم امام و الگویمان در زندگی، آن بزرگان هستند. چون دیگر انگار دیگران در حال پیشی گرفتن از ما در پیروی از زندگی و دستورات معصومین(ع) هستند.
از ویژگی‌های برجسته‌ای که در برخی از منابع دینی در رابطه با خلق و خوی امام صادق(ع) به آنها اشاره شده است می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
توجه ویژه به صله‌رحم
اخلاق نیک و متین
دلجویی از مومن و رفع پشیمانی از او
توجه به بینوایان
سجده‌های طولانی
خوف از عذاب الهی
توجه ویژه به عبادت و بندگی
گفتاری از امام صادق(ع):
“گناه انسان را از روزی محروم می‌کند”
“تاثیر کار بد بر صاحبش، از تاثیر کارد در گوشت زودتر است”
“بر تو باد که برای خدا، خیرخواه مخلوقش باشی، که هرگز خدا را به کاری بهتر از آن ملاقات نکنی”
“دوست ندارم شما جوانان را جز در یکی از دو حال بنگرم: 1- عالم و دانشمند. 2 – دانشجو و دانش‌طلب”
“مثال دانشی که به آن عمل نمی‌شود، همچون گنجی است که چیزی از آن در مصرف‌های لازم، صرف نمی‌گردد”
“سه چیز موجب جلب محبت و دوستی دیگران است: 1 – دینداری، 2 – تواضع و فروتنی، 3 – بذل و بخشش”
“کسی که پدر و مادرش را اندوهگین کند نسبت به آنها جفا کرده (و عاق والدین شده) است و کسی که هنگام مبتلا شدن به مصیبت‌ها و گرفتاری‌ها دستش را بر رانش بزند، (بی قراری کند) پاداش خود را پوچ و نابود کرده است”
“قرض گرفتن، غصه شب و ذلت روز است”
“حیا و شرم بر دو گونه است، یکی نشانه ضعف و عجز است(مانند کم‌رویی و بی‌جهت) و دیگری نشانه قوت اسلام و ایمان است”
“کسی که قبل از سلام کردن، آغاز سخن کند، جوابش نگویید”
در ادامه متن سخنانی از استاد شهید مرتضی مطهری درباره امام صادق(ع) می‌آید:
امام صادق علیه السلام در ماه ربیع الاول سال 83 هجری در زمان خلافت عبد الملک بن مروان اموی به دنیا آمد و در ماه شوال یا ماه رجب در سال 148 هجری در زمان خلافت ابوجعفر منصور عباسی (دوانیقی) از دنیا رحلت کرد. در زمان یک خلیفه باهوش سفاک اموی به دنیا آمد و در زمان یک خلیفه مقتدر باهوش سفاک عباسی از دنیا رحلت کرد و در آن بین شاهد دوره فترت (فراغت) خلافت و انتقال آن از دودمانی به دودمان دیگر بود.