هفته گذشته شاهد خداحافظی پرافتخارترین مربی فوتبال انگلیس بودیم. سرآلکس فرگوسن از منچستر یونایتد کنار رفت اما ظرف 24 ساعت جانشین او مشخص شد؛ اتفاقی که می‌تواند الگویی برای فوتبال ایران باشد که در این گونه مواقع بیش از پیش بی مدیریتی‌های خود را به معرض نمایش می‌گذارد.
چهارشنبه ظهر بود که خداحافظی سر آلکس فرگوسن از منچستر یونایتد رسما تایید شد. سرمربی‌ای که همگان او را بزرگ‌ترین سرمربی فوتبال جهان می‌دانند و خداحافظی او از منچستر یونایتد تمامی رسانه‌های جهان را تحت تاثیر خود قرار داد اما نکته جالب که می‌تواند الگویی برای فوتبال بی‌در و پیکر ایران باشد، این است که در کمتر از 24 ساعت تکلیف سرمربی یکی از بزرگ‌ترین تیم‌های فوتبال جهان مشخص شد و دیوید مویس به عنوان جانشین آلکس فرگوسن انتخاب شد، آن هم با قراردادی شش ساله؛ اتفاق‌هایی که در فوتبال ایران بیگانه هستند.
اتفاقا در همین روزهاست که پرسپولیس، پر تماشاگرترین تیم آسیا در جست‌وجوی مربی است.
کمیته فنی پرسپولیس که معمولا در مواقع انتخاب سرمربی فقط اثر خود را در پرسپولیس نشان می‌دهند، در حال مذاکره با چند گزینه است. از افشین پیروانی و حمید درخشان بگیرید تا کرانچار، دایی و مایلی‌کهن. البته اگر در نهایت سرمربی پرسپولیس یکی غیر از این گزینه‌ها بود نباید تعجب کرد چرا که اتفاقات تلخ فصل قبل با مصطفی دنیزلی و مانوئل ژوزه نشان می‌دهد در فوتبال ایران ابتدا بازیکنان مورد نظر جذب می‌شوند و سپس در هفته آخر و روزهای آخر سرمربی تیم مشخص می‌شود!
البته این اتفاق نه تنها در سطح باشگاهی ما رخ می‌دهد، بلکه در رده ملی نیز رخ داده است. همگان به یاد داریم پس از برکناری علی دایی چه اتفاقاتی رخ داد. از حضور یک روزه مایلی کهن تا فهرست بلند بالای مربیان داخلی و خارجی باعث شد تا کلاف سردرگم انتخاب مربی در تیم ملی پیچیده‌تر شود.
نکته قابل توجه دیگر مدت قرارداد شش ساله سرمربی منچستر است اما با نگاهی به کارنامه مربیان پرسپولیس در طول چند سال اخیر نشان می‌دهد پرسپولیس از سال 2005 که علی پروین کنار رفت در مدت 9 سال ، 11 سرمربی داشته است، یعنی کمتر از یک سال . در این مدت آری هان، دنیزلی، قطبی، پیروانی، وینگادا، کرانچار، دایی، استیلی، مانوئل ژوزه و یحیی گل محمدی روی نیمکت لرزان پرسپولیس نشستند.
سوال این جاست آیا اگر پرسپولیس به یکی از این مربیان خود فرصت سه ساله می‌داد، آیا نتیجه بهتری نمی‌گرفت؟