دکترمحمدرضا کردی متخصص علوم فیزیولوژی و تغذیه با بیان این که زمینه‌های علمی هنوز در ورزش جا نیفتاده است، گفت: علم ستیزی در ورزش بیداد می‌کند.
عضو هیات علمی دانشگاه تهران در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) افزود: از نظر زمانی نسبت به علوم ورزشی دنیا عقب هستیم و سالیان زیادی طول می‌کشد تا مفاهیم علمی به معنای واقعی در ورزش جای خود را باز کند. یکسری از مفاهیمی که در علم تمرین همواره مربیان تیم ملی در رقابت‌های حساس و مسابقه‌های جهانی آن را نادیده می‌گیرند، افزایش تمرین‌های سنگین و حجیم درست طی 2 هفته باقی مانده به اعزام رقابت‌هاست. این در شرایطی است که اگر تیمی از مربی اهل فن و علمی برخوردار باشد، متوجه این موضوع است که در زمان محدود، تمرین‌های پرفشار برای یک ورزشکار حکم سم را دارد و موجب رکود قدرت بدنی وی و در نتیجه شانس مدال‌آوری و موفقیت او را از بین می‌برد.
این استاد دانشگاه ادامه داد: در رشته‌هایی چون کشتی، جودو و تکواندو که حد فاصل بین 2 مسابقه تقریبا 45 دقیقه طول می‌کشد، یک ورزشکار حرفه‌ای باید به این امر واقف باشد که چه چیزی بخورد یا نخورد و یا اینکه چه کاری باید انجام دهد، اما چون از نظر بعد علمی به این قضیه توجه نمی‌شود در نتیجه ورزشکار با شکست روبرو می‌شود. از توان و ظرفیت کارشناسی مدیران اجرایی در چینش و چرخش مدیریت به درستی استفاده نشده است. شواهد موجود نشانگر آن است که رشته و سوابق تحصیلی برخی از مدیران ورزش با حوزه فعالیت آن‌ها هیچ سنخیتی نداشته و این امر به طور طبیعی مشکلاتی را در حوزه‌های مدیریتی پدیدار می‌سازد. این استاد دانشگاه با انتقاد از بی‌توجهی به مقوله‌های علمی در حوزه ورزش گفت: تشکیلات ورزشی و باشگاه‌ها در حالی هزینه‌های میلیاردی صرف توسعه ورزش فوتبال می‌کنند که این فوتبال مبنای علمی نداشته و وزارت ورزش و جوانان نیز حاضر به هزینه کردن در خصوص تغییر این رویکرد نیست. در حالی که اکنون در مجامع بین‌المللی علم و دانش مبنای توسعه کلیه رشته‌های ورزشی به حساب می‌آید.
وی افزود: با مقدمه فوق بی‌دلیل نیست که پس از 70 سال هنوز آرزوی قهرمانی در آسیا را داریم. در حالی که کشورهایی چون چین و ژاپن بعد از 22 سال به رویای جهانی فکر می‌کنند، زیرا علوم ورزشی را باور دارند و به متخصصین و صاحب‌نظران دانشگاهی احترام قائل هستند.در ایران در راستای تعامل میان اساتید دانشگاهی و سازمان ورزش گامی برداشته نشده است. به خاطر فضای آلوده‌ای که هم‌اکنون در ورزش کشور حکفرماست، صاحب‌نظران و متخصصین نیروهای دانشگاهی تا حد امکان سعی می‌کنند از این فضا دور باشند و روند ادامه همکاری را کار بیهوده و اشتباه می‌داند.
این صاحب نظر و کارشناس علوم ورزشی ادامه داد: اگر وزارتخانه برای تخصص دانشگاهیان ارزشی قائل نیست، بهتر است دانشگاه‌های تربیت بدنی را تعطیل کنند زیرا به نظر می‌رسد تربیت این همه نیروهای متخصص رشته تربیت بدنی کارایی نمی‌تواند داشته باشد. مدیران اجرایی ورزش فقط به دنبال اثبات خود هستند، سی و سه سال است که از انقلاب اسلامی می‌گذرد، اما هیچ وقت شاهد آن نبودیم که در شاخه‌های مختلف ورزشی تصمیم گیرنده نهایی متخصصین امر ورزشی باشند، بلکه همواره چرخه کار دست مدیران غیر ورزشی و سیاسی بوده است.
عضو هیات علمی دانشگاه تهران در رشته فیزیولوژی و علم تغذیه اظهار داشت: با اتکا به 30 سال تجربه و فعالیت مستمر ورزشی، بر این باورم که اساس کار ورزش به دست افراد نظامی، مدیران و مسئولینی که فاقد سابقه مدیریتی و رشته تحصیلی مرتبط با ورزش هستند، می‌چرخد و تحصیل کرده‌های تربیت بدنی باید تجربیات خود را در کلاس‌های درس و بدون بهره‌گیری در حوزه ورزش سپری کنند.
این استاد دانشگاه با انتقاد از فراموشی و خاک گرفتگی طرح جمع ورزش کشور افزود: به رغم اینکه در طراحی جامع ورزش کشور، متخصصین و صاحب‌نظران دانشگاهی و کارشناسان اهل فن زیادی نقش داشتند و زمان زیادی را برای طراحی این پروژه عظیم گذاشتند، اما به واقع کسی درخصوص اجرا شدن این طرح وارد عمل نشده و نمایندگان مجلس تاکنون حتی برای یک بار هم به دنبال بررسی ایرادات وارده و رفع آن نبودند.
وی در پایان به عدم استفاده از تجربیات قشر عظیمی از فارغ‌التحصیلان رشته تربیت بدنی در بدنه اجرایی فدراسیون‌ها، باشگاه‌ها و وزارتخانه اشاره کرد و گفت: این دانشجویان بدون هیچ گونه انگیزه مالی و فقط در راستای تجربه اندوزی از مباحث تئوریک به عملی، علاقه‌مندند تجربیات و تخصص خود را در بهبود ورزش کشور قرار دهند، اما متاسفانه افراد غیر ورزشی این حضور را غیرممکن کرده‌اند.