علم تمرین علاوه بر برنامه‌ریزی به فرد می‌آموزد که چه حرکاتی با چه دامنه‌ای و برای چه اندام‌هایی مفید و اثر بخش هستند. رعایت دامنه حرکتی برای هر ورزشی لازم است و با توجه به مکانیک حرکتی هر عضله یا اندام باید مورد تو جه قرار بگیرد. توجه نکردن به این موضوع ممکن است باعث آسیب مستقیم به عضلات و اندام‌های بدن شود ومشکلات زیادی را برای آنها به وجود بیاورد. برخی آسیب‌های مزمن که در اثر تمرینات نادرست در طی سال‌های طولانی در فرد ایجاد می‌شود باعث از بین رفتن عضلات و مفاصل می‌شوند.
برای موثر بودن ورزش و تمرین، باید روی حرکت‌ها تمرکز داشت. اگر ورزشی که انجام می‌شود فرد را خسته کند و انرژی او را بگیرد، اما تمرکزی روی حرکت وجود نداشته باشد، تاثیری در بدن ورزشکار نخواهد داشت. سلول‌های بدن هوشمند هستند که به عنوان مثال اگر هنگام نرمش‌های کششی فرد به مشکلات زندگی و کار خود فکر کند و روی ورزش تمرکز کافی را نداشته باشد، این سلول‌ها نمی‌توانند در داشتن حس خوب و تندرستی به بدن فرد کمک کنند.
جسم به روح وابسته است و کار جسمانی و فیزیکی به تنهایی نمی‌تواند به تناسب اندام و سلامتی فرد کمک کند. ورزش‌هایی که با نشاط و رضایت انجام می‌شوند و فرد هنگام انجام آنها از نظر روحی در آرامش است در بهبود عملکرد عروق، قلب و عضلات تاثیر قابل توجهی دارند.
فشرده کردن یا بالا بردن شدت تمرینات انگیزه فرد را از بین می‌برد. برای رسیدن به هر هدفی باید یک پروسه زمانی طی شود که ورزش کردن و تناسب اندام هم از این قضیه مستثنی نیست. با توجه به سن، جنس، انفرادی و یا گروهی بودن ورزش، این پروسه زمانی متفاوت خواهد بود. فشرده کردن بی‌دلیل و غیر منطقی تمرینات به خصوص در نوجوانی باعث فشار مضاعف به غضروف‌ها و استخوان‌ها شده و باعث می‌شود قد فرد کوتاه بماند.
معمولا بعد از طی شدن مدت زمان خاصی از ورزش بدن فرد آمادگی و قدرت بیشتری پیدا می‌کند و می‌توان با توجه به اصول علم تمرین و آمادگی جسمانی برنامه ورزشی را تغییر داد که این مساله باید با شیب ملایم صورت بگیرد تا از نظر هورمونی عضلانی و اسکلتی فشار کمتری به فرد وارد کند. تغییر دادن برنامه ورزشی با توجه به سن فرد و رشته ای که در آن فعالیت می‌کند متفاوت است و باید در این زمینه از متخصصان علوم ورزشی و بدنسازی کمک گرفت.