به همت هیات ورزش همگانی شهرستان شاهین شهر و میمه، کارگاه آموزشی تحت عنوان ” حرکات اصلاحی و آسیب های شایع در TRX ” در تاریخ ۵ دی ماه برگزار می گردد. غلاقمندان می توانند جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر به دفتر هیات فوق مراجعه نمایند.

به اطلاع علاقمندان می رساند کارگاه های آموزشی زیر به مناسبت هفته پژوهش در دانشگاه راغب اصفهانی برگزار می گردد. علاقمندان می توانند جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره ۰۳۱۳۳۶۸۹۰۴۰ (داخلی ۱۲۲)، سرکار خانم مدنی فر تماس حاصل نمایند.

از ابتدای شهریور ماه مسیر زندگی من دستخوش تغییرات عمده ای شد با این حال تمام تلاشم را انجام دادم تا بدون پاسخگویی و در سکوت محض، بیاندیشم و تصمیم بگیرم. قسمت عمده تغییر ناخواسته بود، می دانستم مسیر پیش روی جمع کاملا اشتباه و بیهوده است ولی متاسفانه مدیریت اراده اینچنینی داشت و همچون گذشته، جز توکل به خدا و صبر راه دیگری به ذهن من نرسید. با این حال از بدو امر، با تمرکز کامل و حرفه ای فکر کردم.

در ادامه تصمیم به تغییر شرایط کلی زندگی گرفتم. قدری اقنصادی تر و قدری قدرتمندتر…

در زمینه فوتسال هم غلی رغم میل باطنی تصمیم گرفتم مجموعه ای را از نو بنا کنم، با شناخت بیشتر و با اعتماد کمتر نسبت به اطرافیان. تجربه این مشکلات اخیر باعث شد از دوستان و اطرافیان دور باشم و کار پژوهشی که اولین هدف من در فعالیت های دانشگاهی بود را ترک کنم. قطعا به مسیر قبل بازخواهم گشت و قدرتمندتر ادامه خواهم داد.

به مدد خودش که کفایت می کند.

پس از انتخاب “اکرم عفیف” به عنوان مرد سال آسیا و نرسیدن این جایزه ارزشمند به علیرضا بیرانوند، سیلِ انتقاد از کنفدراسیون فوتبال آسیا جامعه فوتبال ایران را فراگرفته است.

چند ساعت قبل از برگزاری مراسم بهترین های آسیا در هنگ کنگ، خبری ناخوشایند به خبر اول فوتبال ایران تبدیل شد؛ بیرانوند مرد سال آسیا نشده است.
در این یکی، دو روز بسیاری از اهالی فوتبال، کارشناسان و مسوولان ورزش ایران انتخاب نشدن بیرانوند را یک ظلم بزرگ دانستند. خیلی‌ها این موضوع را به نقش ضعیف ایران در کنفدراسیون آسیا ارتباط دادند. با کمی فرونشستن این هیجانات سوال اصلی مطرح‌شده حالا این است که واقعا در مراسم دیروز چقدر به علیرضا بیرانوند ظلم شده است؟ و آیا توپ طلای قاره حق دروازه‌بان تیم ملی ایران بود؟
کنفدراسیون فوتبال آسیا استاد انتخاب‌های غلط و حیرت‌آور است. بدسلیقگی این کنفدراسیون آنقدر برجسته است که سالهاست از ارزش عنوان مرد سال آسیا کاسته شده و دیگر کسی آن را خیلی جدی نمی‌گیرد. همین الان خیلی‌ها نمی‌دانند مرد سال آسیا در سال ۲۰۱۸ چه کسی بود؟

در این یک دهه بازیکنانی به  این عنوان ارزشمند رسیدند که حتی در کشور خودشان هم یک قهرمان محسوب نمی‌شوند چه برسد در سطح قاره. با این وجود یک نگاه منصفانه  و به دور از تعصب نشان می‌دهد علیرضا بیرانوند بهترین بازیکن قاره آسیا در سال ۲۰۱۹ نبوده است. در سالی که قطر با نمایشی تحسین‌برانگیز قهرمان آسیا شد انتخاب یک قطری به عنوان مرد سال را نمی‌توان ظلم به بیرانوند دانست. به نظر می‌رسد آنهایی که هم اکنون فریاد وااسفا سر داده‌اند بیشتر به دنبال موج‌سواری‌اند.
کنفدراسیون فوتبال آسیا البته به بیرانوند ظلم کرده است اما این ظلم در سال گذشته رخ داد. در سال ۲۰۱۸ علیرضا بیرانوند یکی از ستارگان آسیا در جام جهانی بود و یکی از ماندگارترین صحنه‌های درخشش یک آسیایی در تاریخ جام جهانی را خلق کرد، در لیگ قهرمانانان با درخشش فوق‌العاده و ثبت رکورد بیشترین کلین‌شیت پرسپولس را به فینال رساند، در لیگ ایران قهرمان شد و از هر نظر شایسته کسب توپ طلا بود. “بیرو” با وجود این کارنامه افتخارآمیز حتی در بین سه نامزد نهایی قرار نگرفت!!! یک شعبده بازی دیگر از ای.اف.سی.
سران آسیا وقتی شاهکار خود را تکمیل کردند که  از داخل کلاه خود یک قطری متوسط را به عنوان مرد سال درآوردند. عبدالکریم حسن که در قطر بازیکن سوم کشورش شد بالاتر از ستارگان قاره آسیا، جایزه بهترین بازیکن را به خانه‌اش برد! ظلم بزرگ در بیرانوند این انتخاب بود. چهره درخشان آسیا در سال ۲۰۱۸ در خانه نشست و یک بازیکن معمولی السد مرد سال شد. البته اگر با همان متری که حسن در ۲۰۱۸ مرد سال شد قرار بود امسال هم مرد سال انتخاب شود باید به بیرانوند دو توپ طلا می‌رسید.
از نگاه فوتبالی اما در سال ۲۰۱۹ اکرم عفیف دستاورد بهتری نسبت به بیرانوند داشته است. اگر بخواهیم نگاهی غیرایرانی به این انتخاب داشته باشیم نباید از آن انتقاد کرد، هر چند همچنان نمی‌توان از کج سلیقگی ای.اف.سی گذشت.   
از نهادی که “هونگ سون مین”، بیست و دومین بازیکن جهان را به عنوان بهترین بازیکن قاره خود انتخاب نمی‌کند، “معز علی” آقای گل رکوردشکنِ جام ملتها در بین سه نامزد نهایی قرار نمی‌دهد، نمی‌توان انتظار انتخاب‌های کارشناسانه داشت. در این کنفدراسیون باید انتظار داشت بیرانوند با درخشش در جام جهانی و لیگ قهرمانان، نامزد نشود و شاید در یک سال دیگر با عملکردی پایین‌تر مرد سال شود.
همین انتخاب‌های مضحک کنفدراسیون فوتبال آسیا باعث می‌شود که در ایران هم نگاه کارشناسانه به مرد سال نشود. در سالهای اخیر علی کریمی، جواد نکونام و علیرضا بیرانوند سه نماینده ایران در نامزدهای نهایی بود که در هر سه مورد می توان گفت که حضور آنها در بین سه نامزد نهایی خودش یک “سورپرایز” بوده است. در هر سه مرتبه هم باید پذیرفت نماینده ایران بهترین بازیکن قاره در آن سال نبود و جالب اینکه در هر سه بار هم پس از انتخاب نشدن بازیکن ایرانی از رابطه‌باز بودن ای.اف.سی و خورده شدن حق مسلم بازیکن ایرانی صحبت شد.
به بیرانوند و دیگر بازیکنان ایرانی در این سه سال ظلم نشد اما به آنها همیشه ظلم می‌شود چون باید کنفدراسیون فوتبال آسیا مورد ارزیابی ‌شان قرار دهد.

https://90tv.ir/news/%D8%A2%DB%8C%D8%A7-%D8%A8%D9%87-%D8%B9%D9%84%DB%8C%D8%B1%D8%B6%D8%A7-%D8%A8%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%D9%88%D9%86%D8%AF-%D8%B8%D9%84%D9%85-%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D8%AA

در تمام این سال‌ها که علی دایی نبود مالدیو و گوام و یمن و همه بودند اما دیگر مهاجمی نبود که بخواهد مقابل آنها رکوردشکنی کند. مالدیو. این اسمی است که این روزها که رونالدو نزدیک است رکورد دایی را بشکند زیاد می‌شنویم. همیشه همین بوده؛ هر وقت که اسم رکورد علی دایی به میان بیاید خیلی‌ها اولین اسمی که به ذهنشان خطور می‌کند همین است. یا حافظه‌شان یاری نمی‌کند یا معرفت‌شان. شاید فقط در ایران همچین اتفاقی بیفتد که مو را از ماست گل‌های بهترین گلزن کشورشان بیرون بکشند. به هر حال اینجا ایران است. همان جایی که فوتبالش را با نام دایی می‌شناسند.

دایی حالا پیر شده و اما در همین سن و سال هم برخلاف نظر عده‌ای نیازی به پول خرج کردن برای این که بتواند دوباره گل بزند ندارد. او در همین سن و سال هم از خیلی از مهاجمانی که آمار گل نزدن‌شان به هفته‌های دو رقمی رسیده آماده‌تر است. ما هم پیر شده‌ایم. ما آن نسلی هستیم که با گل‌های دایی پیر شدیم اما گویا آنقدر پیر که به جز اسم مالدیو و گوام و یکی دو اسم دم دستی دیگر اسمی یادمان نمانده است.

احتمالا ژاپن را فراموش کرده‌ایم. تیمی که دایی لقب آقای گلی در بازی مقابل آنها را دارد. ۴ گل به دروازه قدرت‌های آسیایی تا امروز بیشترین تعداد گلی بوده که یک بازیکن ایرانی به چشم بادامی‌ها زده است. این همان رکوردی است که آقای گل دنیا مقابل عراق هم دارد. یکی از تیم‌هایی که بیشتر مواقع برای ما مشکل ساز بوده و ۴ گل دایی همچنان در بازی‌های رودرروی این تیم رکورد محسوب می‌شود. «۲۳ دقیقه جادویی» علی دایی نه مقابل مالدیو بود و نه گوام. مقابل کره جنوبی بود. ۴ گل در ۲۳ دقیقه پایانی که ایران را برنده قاطعانه بازی معرفی کرد و ایران را روی دوش‌هایش به جمع ۴ تیم برتر آسیا رساند. پوکر در یک بازی آخرین بار به بازی لائوس در سال ۲۰۰۴ برمی‌گردد. آماری که حدس زدن نام خالقش کار سختی نیست. یعنی حدود ۱۵ سال است که بعد از رفتن دایی هیچ بازیکن ایرانی مقابل هیچ حریفی با هیچ نامی نتوانست زدن ۴ گل را تجربه کند تا بازی کامبوج و انصاری‌فرد.

دبل مقابل عربستان هم برد تیم ملی ایران مقابل رقیب سنتی را رقم زد. او مقابل عربستانی‌ها هم چهار گله است. حرف از چین هم که مطرح شود باز هم یک رکورددار گلزنی را می‌بینیم. همان همیشگی. اینها نام‌ها و رکوردهایی است که احتمالا حافظه‌مان یاری نمی‌دهد به یادشان بیاوریم و به جای همه آنها مالدیو و گوام را می‌نویسیم و با تکیه بر فراموشی‌مان تلاش می‌کنیم که بتوانیم بانمک باشیم. این لیست را می‌توان ادامه داد. آنقدر ادامه داد تا به این روزهایی رسید که دیگر دایی نداریم و رکوردی هم نداریم.

در تمام این سال‌ها که علی دایی نبود مالدیو و گوام و یمن و همه بودند اما دیگر مهاجمی نبود که بخواهد مقابل آنها رکوردشکنی کند. مقابل آنها فقط یک گل و دو گل برای بردن بود و تمام. دیگر ما هم آن آدم‌های سابق نیستیم. آنهایی که موقع بازی تیم ملی بیشتر از این که روی زمین باشند روی هوا بودند. حالا ما بیشتر زمینی هستیم. مثل آن موقع‌ها با گل‌هایش راه زمین و آسمان را زود به زود طی نمی‌کنیم. علی دایی انقدر راحت گل می‌زد و آنقدر راحت غرور می‌آفرید که فکر می‌کردیم گل‌زدن راحت است. به همان راحتی می‌شود مسخره کرد و جوک ساخت و با نمک بود. 

رونالدو یا هر بازیکن دیگر بالاخره یک روز رکورد دایی را می‌شکند. می‌شکند و این رکورد هم تمام می‌شود. آن وقت دیگر کسی از گوام و مالدیو حرف نمی‌زند اما دایی را تا ابد به یاد می‌آوریم. حتی اگر دیگر نتوانیم با آقای گل دنیا بودنش از او بگوییم از غیرتش می‌گوییم و غروری که آفرید و نامی که تا ابد در ذهنمان ساخت. 

سرمربی سابق تیم فوتسال هایپر شاهین‌شهر سکوت خود را شکست و از استعفا و عزل سخن گفت

شرمنده وجدان خود نیستم

تجربه ۳ سال مربی‌گری با ۳۰ سال تدریس حاصل نمی‌شد

مینا عباسپور| با انحلال تیم‌های باشگاه فولاد ماهان بویژه تیم فوتسال، تیمداری در ورزش حرفه‌ای اصفهان بویژه در رشته فوتسال دچار رکود شد و برای مدت‌ها خبری از رقیب ماندگار برای تیم فوتسال گیتی پسند نبود تا این تیم همچنان یکه‌تاز و بی‌رقیب به کار خود ادامه دهد اما سال گذشته طلوع ستاره‌ای به نام هایپرشاهین‌شهر روزنه امیدی برای ورزش دوستان اصفهانی باز کرد که پس از مدت‌ها هیجان را با برگزاری شهرآورد در اصفهان تجربه کرده و گردونه مسابقات بار دیگر با نام دو تیم اصفهانی تندتر بچرخد. هایپر با درخشش در لیگ دسته یک سهمیه ورود به سوپر لیگ را به دست آورد و در نخستین دیدار خود در این فصل مقابل گیتی پسند قرار گرفت؛ اما کسب تساوی ۳ بر ۳ بود که باعث شد نشان دهد این تازه‌وارد حرف‌هایی برای گفتن دارد. هایپر شاهین‌شهر با جوانانی تازه‌نفس و بومی بازی‌های درخشانی از خود نشان می‌داد اما رفته‌رفته دچار افت و رکود شد و در میانه‌های نیم‌فصل اول خبرهای متناقضی از عزل و استعفای سرمربی جوان این تیم معادلات را برهم زد. سعید رستمی که سابقه درخشانی در تدریس دانشگاهی و فعالیت به‌عنوان داور در رشته فوتسال و البته کادر فنی تیم ملی فوتبال ساحلی دارد ترجیح داد در این مدت سکوت کند و قضاوت را به زمان مناسبی بسپارد. با پایان یافتن نیم‌فصل نخست این رقابت‌ها او اکنون سکوت خود را شکسته و ناگفته‌هایش را با اصفهان امروز در میان گذاشته است که در ادامه می‌خوانید:
*علت جدایی شما تیم هاپیر چه بود؟ استعفا یا عزل؟
من تا پیش از این اتفاق ۲ بار استعفا داده بودم که مدیریت باشگاه آن را نپذیرفت اما عزلی که رسانه‌ای شد بدون هیچ جلسه‌ای با حضور من و در کمال بی‌اخلاقی رخ داد.
*شاید بهتر باشد روند تشکیل این تیم را بدانیم، گویا شما نقش مهمی در گرفتن این سهمیه داشتید؟
پیش از این باید روند مطرح‌شدن برند هایپر در فوتسال را توضیح دهم. آشنایی من با موسسه هایپر و شرکت نعیم صدر مهرگان به سال ۹۶ برمی‌گردد. اعضای شورای شهر وقت به واسطه تدریس در دانشگاه و سوابق ورزشی من، ما را با یکدیگر آشنا کردند و بعد از آشنایی با مدیرعامل تصمیم گرفته شد در چند رشته تیم داری کنیم که قهرمانی کشور جودو و تیم لیگ دسته اول هندبال بانوان و رول بال اسکیت جزو آن بود؛ اما گل سرسبد ما تیم فوتسال بود که تصمیم داشتیم از آسیا ویژن کار خود را شروع کنیم؛ در ادامه با توجه به تفکرات آقای هراتیان، رئیس هیئت فوتبال استان اصفهان و البته تاخیر ما، موفق به مجوز حضور در لیگ دسته برتر استان نشدیم، یک گام عقب‌تر رفته و ورود به لیگ دست دو را انتخاب کردیم. چون کار تمام لیگ‌ها استارت خورده و برخی در حال پایان بودند نفرات خاصی جذب نشدند اما فراخوان گذاشتیم و سعی کردیم از نیروهای بومی استفاده کنیم. از تیم آن سال ۵ نفر بالای ۲۵ سال بودند و بیشتر بازیکنان ما زیر ۲۳ سال داشتند. به جز ۲-۳ نفر هم مابقی سابقه حضور در تیم و لیگ‌های دیگر را نداشتند. این مسئله وزن تجربه و حتی مهارت تیم ما را کاهش می‌داد که باعث شد نتایج خوبی هم در آن مقطع نگیریم؛ اما سعی داشتیم نگاهمان نسبت به استان بومی‌گرایی باشد و تمامی ظرفیت‌های شهرستان شاهین‌شهر را در نظر بگیریم اگرچه کمی با بی‌مهری مواجه شدیم و بازیکنان از ما درخواست‌های غیرمنطقی داشتند؛ از جمله بازوبند کاپیتانی، یا جزو ۴ نفر فیکس تیم بودن و یا اینکه به همراه خود برادر یا افراد دیگری الزاما به تیم بیاورند ولی با توجه به شخصیتی که من در تدریس داشتم اینگونه مسائل منسوخ بود؛ بنابراین با تعداد کمی از نفرات استارت زدیم که در ادامه با ارتقا کیفیت و عملکرد این بازیکنان روبرو شدیم. البته در کنار ضعف‌های فنی من و شاید کادر فنی، در فاز پشتیبانی نیز خیلی مشکل داشتیم.
*تجربه دسته ۲ چطور بود؟
باید بگویم شاهین‌شهر تا آن زمان سابقه حضور در لیگ‌های سطح بالای فوتبال و فوتسال را نداشت و حواشی زیادی در این مسیر مواجه بود، اما این شهرستان از نفرات نخبه‌ای در  فوتبال و فوتسال برخوردار است؛ اما آن مقطع شرایط به نحوی بود که ما نتوانستیم از ظرفیت‌های استان استفاده کنیم. مشکلات زیادی داشتیم از جمله اینکه سرپرست تیم و افراد کم‌تجربه کنار تیم باعث شد به‌نوعی تمرکزمان به طور صد درصد روی کار فنی نباشد. در ادامه در کنار تیمداری در لیگ، اقدام‌های زیربنایی انجام شد و تیم امید تشکیل دادیم که قصد داشتیم سال ۹۷ برای تیم‌های پایه دیگر هم اقدام کنیم. بعد از رایزنی با هیئت فوتبال استان در سال ۹۷ سهمیه تیم کاشی نیلو به موسسه هایپر شهر واگذار شد و بی‌تجربگی‌هایی که کنار تیم بود اجازه نداد ما با تمام قدرت لیگ را شرع کنیم؛ مثلا با ۱۵ نفر قرارداد بسته و ثبت شد اما دو نفر از بازیکنان با تجربه به دلیل عدم توافق با مدیریت از ما جدا شدند. یک بازیکن هم مشکل خدمت سربازی داشت. به من گفته شد که در نیم‌فصل امکان اضافه کردن بازیکن جدید داریم که این اتفاق رخ نداد و عملا در شروع لیگ ۱۲ بازیکن بزرگسال داشتیم و این حق انتخاب در چیدمان، تمام نفرات را از ما گرفته بود که این اتفاق در کنار بدن‌سازی مناسبی که نداشتیم به ما ضربه زد. ضمن اینکه یکی دو نفر نیز به دلیل مشکلات از تیم جدا شدند؛ اما به دنبال تغییر در سرپرستی و همدلی بازیکنان از هفته پنجم تا فینال هیچ بازی‌ای را واگذار نکردیم که نمونه آن همان دو بازی پلی‌آف بود که با ۷ گل هر دو بازی را بردیم و کمترین باخت، بیشتر برد، بیشترین گل زده، بیشترین سیو و آقای گل لیگ را از آن خود کردیم. با توجه به بضاعت اقتصادی تیم و رقبایی که داشتیم هزینه خیلی کمی صورت گرفت و نشان داد بچه‌های بومی استان بسیار توانمندند. نکته مهم این بود که در لیگ دسته اول تنها دو بازیکن غیربومی داشتیم. آن دو نفر هم افراد ستاره و شناخته‌شده در لیگ دسته دوم بودند. هر دو نفر مجموعا ۴۰ گل زده و یکی هم آقای گل لیگ دسته اول شد.
*ادامه کار در لیگ برتر چه طور پیش رفت؟
برای سال جدید با توجه به اینکه مدیرعامل برای چیدن کادر حق و اختیار دارد، بعد از تعطیلات نوروز صحبت کردیم و قرار شد سوابق نفرات مطرحی که مدنظرشان بود را گرفته و بررسی کنند که البته من از چندوچون این ماجرا بی‌خبرم. ۱۸ فروردین‌ماه من برنامه‌ها و لیست اولیه هزینه‌ها و بازیکنان را اعلام کردم و تصمیم بر این شد ۱۵ اردیبهشت تمرین را با بیشترین نفرات شروع کنیم. بعد از آن وقتی باشگاه اطلاعات اقتصادی را اعلام کرد به من گفتند که ما بیشتر از ۲ برابر هزینه سال قبل و مقداری هم‌بسته به نتایج کسب‌شده در اختیار داریم. این مبلغ در لیگ دسته یک هم جوابگو نبود اما به ما قول‌هایی دادند که حاکی از این بود که بر اساس این حرف‌های زده شده بازیکنان ما می‌توانند توانایی‌های خود را نشان دهند. با توجه به طولانی شدن روند جذب بازیکن و ناموفق بودن باشگاه در این مسیر از اوایل خرداد با جذب تنها سعید افشار از لیست اولیه من و حذف دو نفر که در پست راس بودند و به دلایلی از تیم جدا شدند تمرینات را آغاز کردیم. بدن‌سازی تنها با ۵-۶ بازیکن انجام شد و نتوانستیم پیش فصل خوبی داشته باشیم. ۱۸ خرداد به صورت پیامکی به مدیرعامل اعلام کردم چون نفرات مدنظر جذب نشدند در صورتی که شرایط مهیا نباشد من نیستم. این کار در خفا و سکوت و بدون اینکه بازیکنان بدانند انجام شد. فردای آن روز مدیرعامل بنا به دلایلی تمرین را تعطیل کرده و به صورت شفاهی به دبیر هیئت فوتبال استان اعلام کرد ممکن است از حضور در لیگ انصراف دهند. روز بعد به من پیام دادند که به تمرین بیایید و ما تمام مشکلات را حل می‌کنیم. این را در حضور بازیکنان گفتند نمی‌گذاریم چیزی روند تیم را دچار اختلال کند. شاید همان موقع باید می‌فهمیدیم که این مجموعه قادر به تیم داری نیست ولی صبر ما در کنار عدم صداقت مدیران باعث بروز اتفاقاتی در مسیر راه شد. ضمن اینکه این سهمیه استان اصفهان بود و آینده عده بی‌شماری از جوانان استان در گرو زحمتی بود که نفرات قبلی کشیده بودند، بنابراین برای حفظ آن تلاش خود را کردم. واقعیت این است که دلم نمی‌خواست سهمیه نابود شود بنابراین تصمیم گرفتم ادامه دهم. در تمرین بیشتر از کار فنی مباحثه و درد دل بچه‌ها سپری می‌شد و افت بازیکنان را به دنبال داشت چون به قول آقای ناظم الشریعه مسائل اقتصادی موجب از بین رفتن تمرکز بازیکنان شده است. در هفته چهارم لیگ یکی از بازیکنان ما که از شرایط اسکان راضی نبود گفت که بازی نمی‌کند. بیان این جمله از بازیکنی که جزو معدود نفرات لیگ برتری ما بود تمرکز ما و بویژه خود من را بهم ریخت. بنابراین قبل از بازی با سن ایچ استعفای خود را اعلام کردم و این جمله را در مقابل کلیه نفرات اعلام کردم که هر نتیجه‌ای بعد از این بازی رقم بخورد من نیستم مگر اینکه شرایط بهتر شود.بعد از برد سن ایچ در هفته چهارم، با حضور ۴-۵ بازیکن بزرگتر تیم و کادر فنی بدون من جلسه‌ای تشکیل و در صورت‌جلسه وعده‌هایی برای بار چندم اعلام و تصویب شد که از طرف بچه‌ها به من رسید. بازهم به خاطر شرایطی که مهیا بود اعتماد کرده و ادامه دادم. باید اشاره‌کنم با توجه به لیست اولیه که تنها ۱۰-۱۵ درصد تأمین شد ما نتوانستیم در پست رأس بازیکن جذب کنیم و در گل زدن مشکل داشتیم و بعد از این جلسه مصدومیت بازیکنان که از نظر ذهنی درگیر بودند، دست ما را خالی‌تر کرد. این در حالی بود که کارت بازیکنان امید ما صادر نشده بود. بنابراین ما با تعداد زیادی بازیکن تمرین می‌کردیم اما موقع بازی دستمان خالی بود. با کنار هم قرار دادن این موارد می‌بینیم که تیم ما از هفته ۴ به بعد دچار افت شده و این مسائل انگیزه بازیکنان را به نسبت بازی نخست با گیتی پسند بسیار کاهش داد.
*چرا در جریان مسابقات نسبت به داوری و نتیجه‌های تیمتان آن‌قدر اعتراض‌ داشتید؟
البته قرعه نیم‌فصل ما هم خیلی سخت بود و شروع بازی با گیتی پسند که مدعی قهرمانی بود و در ادامه انجام بازی‌های خارج از خانه که بیشتر از نیم‌فصل دوم بود رمق تیم را گرفت. دیدار با تیم‌های پر مهره‌ای مثل مس نیز کار ما را کمی سخت کرد اما ضعف‌های داوری در بیشتر بازی‌ها در نتیجه ما تأثیرگذار بود؛ اشتباهات سهوی داورها باعث شد ۲-۳ بازی مهم که می‌شد برنده باشیم را از دست بدهیم. بااین‌حال زیبایی کار بازیکنانمان را همه تائید می‌کردند اما عدم نتیجه‌گیری بویژه از هفته ۵ به بعد نمودار بود و اینکه تیم خوب کار می‌کرد اما گل نمی‌زد باعث شده بود همه به کادر فنی و بویژه من فشار زیادی وارد کنند.
*اختلافتان با باشگاه از کجا آغاز شد؟ چه شد که کار به خبر عزل رسید؟
همان‌طور که گفتم برای پست رأس یک بازیکن مدنظر داشتیم که باسابقه ملی بود و باشگاه به من قول داده بود هفته چهارم او را جذب می‌کنند اما این اتفاق نیفتاد و تصمیم گرفته شد یک بازیکن برزیلی در اختیار بگیریم که فقط در حد قول و قرار بود. نمی‌گویم حضور یک نفر شرایط ما را خیلی متفاوت می‌کرد اما می‌توانست در بهبود وضعیت گل زنی تیم ما تأثیر بسیاری داشته باشد؛ بنابراین قبل از دیدار هفته هشتم و ازآنجایی‌که می‌دانستیم ۵ هفته آخر بازی‌های ساده و قابل پیروزی داریم من اعلام کردم ۱۵ درصد از حق‌ و حقوق بازیکنان پرداخت شود؛ من تمام این پیام‌ها را دارم که در هر محکمه‌ای می‌توانم ارجاع دهم. بعد از تساوی مقابل آذرخش قرار بود در مورد پرداختی بازیکنان تصمیم گرفته شود که جلسه دو بار در یک روز کنسل شده و روز بعد از طریق رسانه‌ها متوجه خبر عزل خودم شدم. با توجه به اینکه من دو بار خودم استعفا داده بودم اصلا نیاز به چنین کاری نبود. کما اینکه حتی اجازه دفاع به من ندادند. اینکه در رسانه‌ها گفتند جلسه‌ای برای این تصمیم برگزار شد حقیقت ندارد چون حتی یک پیام هم به من ندادند و بازیکنان من شاهدند در طول یک فصل کوچکترین تذکر یا دلخوری از نتایج و یا اولتیماتوم به من داده نشد که حاکی از نارضایتی در این اندازه باشد که بخواهند بی‌خبر مرا عزل کنند؛ بنابراین من خیلی دلخورم و معتقدم می‌شد این اتفاق را بهتر رقم زد. گرچه حضور افرادی که شاید متولی ورزش باشند ولی هیچگونه درک و سابقه ورزشی ندارند درکنار مدیران باشگاه مزید بر علت شد.
*فکر می‌کنید علت آنچه بود؟
قسمتی از این موضوع در واقع شیطنت دوستانی است که اطراف باشگاه هستند. گرچه این اتفاق دیر یا زود رخ می‌داد چون باشگاه از نظر اقتصادی و نیز از لحاظ مشورتی در وضعیت مطلوبی نبود و از مشاوران خوبی بهره نمی‌گرفت.
*به نظرتان چه چیزی می‌توانست تیم را از آن شرایط نجات دهد؟
بعد از رسانه‌ای شدن موضوع، آقای مصطفوی، کمک‌مربی تیم با من تماس گرفت و گفت به من گفته‌اند شما سرمربی موقت هستی و هرچه بگویی انجام می‌دهم. من خودم را جای او گذاشتم که اگر بگویم برو یا نرو در هر دو حال وضعیت دشواری خواهد داشت؛ بنابراین فقط گفتم حواست به تیم باشد و نگذار تیم از هم بپاشد ولی ۱۵ درصد قرارداد و بازیکن رأس برزیلی را حتما بخواه؛ اما تا الآن می‌دانم هنوز آن رقم پرداخت‌نشده و بازیکن مدنظر هم جذب نشده است. بعد از اینها با وجود تماس رسانه‌ها ترجیح دادم سکوت کنم چون نمی‌خواستم تیم وارد حاشیه شود و می‌دانم در یکی دو بازی که قطعا ضعف فنی من باعث عدم نتیجه‌گیری شد ولی ضعف‌های دیگری در مدیریت و پشتیبانی بود که معتقدم هیچ‌وقت حل نمی‌شود. امیدوارم دیگران نیز ضعف‌های خود را به همین صراحت بپذیرند. فکر می‌کنم من یا هر سرمربی دیگر در آن مقطع نمی‌توانست کاری کند چون تیمی باانگیزه که لیگ را با چنان بازی مقابل گیتی پسند انجام داد، رفته‌رفته دچار تحلیل و کاهش قدرت شد و مصدومیت بازیکنان در نهایت تیم را دچار افت کرد؛ بنابراین هیچ مربی تغییر محسوسی اعمال نمی‌کرد چون تیم در شرایط روحی مطلوبی نبود. امیدوارم در نیم‌فصل شرایط بهتری برای بازیکنان رقم بخورد.
*چرا در این مدت سکوت کردید؟

در مورد سکوتم معتقدم بعضی مواقع حرف زدن‌ها و قسمتی از اتهامات به خود آدم برمی‌گردد من دو سال تمام تلاشم را برای ثبات و تغییر نگاه‌ها کردم اما در محدودیت مالی نقش مدیریت پررنگ می‌شود و من هرچه تلاش کردم بگویم زمانی باید مدیریت کنید که پول نیست. مدیریت ورزش فیلد کاملا تخصصی دارد که کار هرکسی نیست. بعدازآن اتفاق هیچ ارتباطی با بازیکنان و کادر فنی ندارم اگرچه خیلی لطف دارند و امیدوارم بی‌ادبی مرا بپذیرند که ۹۰ درصد تماس‌ها را پاسخ ندادم. من هم خودم نیاز به ریکاوری داشتم هم فکر می‌کنم صلاح نبود در آن شرایط صحبتی شود.
*برآوردتان از آنچه رقم خورد چیست و اکنون چه برنامه‌ای دارید؟
من چند سال تلاش کردم اگر جایی اسمی از شاهین‌شهر می‌آید همه آن را با فوتسال بشناسند. نمی‌دانم تا چه اندازه در این مسیر موفق بودم اما می‌دانم شرمنده وجدان خود نیستم چون هیچ کم و کاستی نگذاشتم و اگر جدایی هم صورت گرفت معتقدم خدا من را دوست داشت؛ شاید نفرات بعد از من روزهای سخت‌تری پیش رو داشته باشند. با این بضاعت اقتصادی نصف تیمهای لیگ یک از ما شرایط بهتری داشتند و معتقدم با دست خالی نمیتوان نتیجه گرفت. تنها مورد در ادامه مسیر من با هایپر این است که سال جاری یک قرارداد دوساله با این تیم داشتم بنابراین تصمیم به شکایت گرفتم. حق‌وحقوقی هم درباره انتقال سهمیه از کاشی نیلو به هایپر شاهین‌شهر دارم که هنوز وصول نشده است. اکنون انتقال این سهمیه چه قانونی چه اخلاقی تا رضایت من نباشد صحیح نیست. امیدوارم این بحث در کمیته انضباطی به‌خوبی حل شود و اگرچه رابطه من با مسئولان باشگاه تمام شده اما برای بازیکنان امیدوارم در جایگاهی که حقشان است دیده شوند.
*فکر می‌کنید هایپر در نیم‌فصل دوم چه نتایجی کسب کند؟
تیم نیم‌فصل اول نوسانات زیادی داشت اما نتایج را می‌توان از نیم‌فصل دوم ارزیابی کرد چون فرصت برای جبران و تجدیدقوا از هر لحاظ وجود دارد. عدم صداقت و عدم تعهد به وعده‌هایی که داده شد عامل مخل می‌دانم که اگر رفع شود در ادامه هم می‌توان از این تیم حرف‌های زیادی شنید.
*اگر همچنان با تیم همراه بودید چه کاری برای آن می‌کردید؟
ما عملا از نظر اخلاقی و نه فنی، به بن‌بست رسیده بودیم و چون اعتمادی وجود نداشت و تمرکزی بر مسائل فنی نبود بنابراین نمی‌شد ادامه داد و ماندن من صلاح نبود. حضورم شاید مسائلی را نمایان نمی‌کرد ولی مشکلی را نیز حل نمی‌کرد من فقط می‌توانستم مسکنی موقت برای بازیکنان باشم ولی درباره مشکلات اقتصادی باید باشگاه و مدیرت نظر دهند.
*خاطره این سرمربیگری برایتان تلخ بود؟
در سابقه من تألیف ۷ کتاب در حوزه فوتبال و ۵۰ مقاله در این زمینه وجود دارد که ۳۰ مورد آن مختص فوتسال بوده است. با وجود مطالعاتی که در این زمینه داشتم نیاز به تجربه در کار اجرایی بود و این تجربه به من ثابت کرد همه‌چیز قابل‌مطالعه نیست و من تجربه‌هایی داشتم که امیدوارم فقط آن‌هایی که منفی است تکرار نشود. فکر می‌کنم اگر ۳۰ سال در دانشگاه تدریس می‌کردم نمی‌توانستم به اینجا برسم. تلخی این تجربه به من یاد داد از این به بعد علاوه بر انتخاب بازیکن در انتخاب کادر فنی نیز دقت کنم و اجازه ورود هر فردی حتی به صورت تحمیلی از سوی باشگاه را ندهم. باید فیلتری هم روی رفتار مدیران عامل بگذارم چون مهم است اگر ما بدون چشمداشت کاری را انجام می‌دهیم نگاه مسئولان نیز با ما همسو باشد.

http://esfahanemrooz.ir/?newsid=76969

با توجه به اینکه نیمی از پیکر جامعه ما را زنان تشکیل می‌دهند، توجه به ارزش والای زن در جامعه اسلامی، سلامت، نشاط و دسترسی آنان به علوم به‌ویژه علوم اسلامی می‌تواند در داشتن جامعه‌ای سالم و شاداب نقش مهمی داشته باشد.

*سعید رستمی| ازآنجایی‌که زنان بیشتر از مردان در معرض بیماری‌های استخوانی به‌ویژه پوکی استخوان قرار می‌گیرند، ورزش برای این قشر اهمیت بیشتری پیدا می‌کند؛ اما با توجه به شرایط حاکم بر جامعه، زنان کشور ما کمتر به این مسئله مهم توجه نشان می‌دهند. هرچند عده‌ای به این باوراند که ورزش می‌تواند در درازمدت مشکلاتی برای ورزشکاران زن ایجاد کند، اما با تدابیری که در سطوح مختلف اندیشیده می‌شود می‌توان بستر لازم را برای حضور زنان مسلمان در عرصه‌های مختلف ورزشی و با رعایت حدود اسلامی فراهم کرد. این در حالی است که فرزندان سالم از مادران سالم به وجود می‌آیند و محیط خانواده نیز در سایه سلامتی زنان، شادتر و پرنشاط‌تر خواهد شد.

فعالیت‌های بدنی منظم در زنان می‌تواند از بسیاری بیماری‌ها ازجمله پوکی استخوان، حملات قلبی و سکته‌های مغزی که بیش از یک‌سوم مرگ‌ومیر زنان ناشی از آن است، جلوگیری کند. فعالیت بدنی به همراه رژیم صحیح و سالم می‌تواند از بروز چاقی در زنان نیز جلوگیری کند. زنان در دوران یائسگی بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و پوکی استخوان هستند که انجام ورزش‌های منظم مانند پیاده‌روی و فعالیت‌های بدنی مختلف می‌تواند در کاهش این بیماری‌ها تأثیر بسزایی داشته باشد. همچنین ورزش و تحریکات جسمی موجب کاهش استرس و افسردگی در زنان می‌شود. این نکته را نباید ازنظر دور داشت که به دلیل برخی محدودیت‌ها، حضور زنان در اماکن ورزشی کمـتر به چشم می‌خورد؛ بنابراین توجه و اهمیت به فرهنگ‌سازی درزمینه ورزش زنان، می‌تواند در حفظ و افزایش سطح سلامت جامعه و فرزندان که آینده‌سازان این مرزوبوم هستند کمک شایانی کرده باشد. کارشناسان بر این باوراند که ورزش نقش مهم و برجسته‌ای در حفظ سلامتی و تناسب‌اندام افراد دارد و توصیه می‌کنند که برای داشتن یک جامعه سالم‌تر و فعال‌تر، باید تلاش کنیم ورزش را به فهرست کارهای روزانه افراد جامعه اعم از زن و مرد، در هر سن و با هر سطحی از توانایی فیزیکی اضافه کنیم. چون ورزش زنان در بُعد اجتماعی نیز می‌تواند آثاری همچون حفظ شادابی و نشاط جامعه و نیز برخورداری از خانواده‌ای بانشاط و سرزنده را در پی داشته باشد. بانوان به دلیل آناتومی خاصی که ازنظر استخوان‌ها و عضلات دارند نسبت به مردان بیشتر نیازمند پرداختن مستمر به برخی ورزش‌ها ازجمله کوهنوردی و پیاده‌روی هستند. چراکه مقدار آب و چربی در بدن بانوان به‌طور طبیعی ۱۵ درصد بیشتر از آقایان است و همچنین به دلیل مسائل ناشی از بارداری و زایمان، مقداری از کلسیم بدن آنها به جنین منتقل‌شده و این امر زمینه ابتلای آنها به درگیری‌های استخوانی و آرتروز در میانسالی را فراهم می‌کند. همچنین به علت کم‌تحرکی بانوان، درصد ابتلا به چاقی آنها بیشتر از مردان است. به این منظور به جهت پیشگیری از پوکی استخوان و دردهای عضلانی در سال‌های پس از دوره جوانی، ضرورت دارد که از سنین جوانی با ورزش‌هایی که سیستم اسکلتی آنها را مستحکم‌تر کرده و مقاومت بدنشان را نسبت به بروز برخی از بیماری‌ها بیشتر می‌کند همگام شوند.

در آمارهای پزشکی که از تحقیقات دانشمندان به‌دست‌آمده است کاملاً ثابت‌شده بانوانی که در طول زندگی علاقمند به ورزش بوده‌اند و تمرینات مداوم ورزشی را به صورت‌های مختلفی انجام داده‌اند دارای طول عمری ۳۰ درصد بیشتر از زنانی بوده‌اند که کمتر تحرک داشته و درنتیجه دارای اندامی چاق و کم‌تحرک شده‌اند. همچنین بر اساس همین تحقیقات بروز بیماری‌های روحی و روانی و آترواسکروز عروق کرونرو قلب و دیابت و فشارخون و آرتروز اندام‌های بدن و بیماری‌های گوارشی، در زنان ورزشکار نادر و یا اصلاً مشاهده نمی‌شود، در عوض در زنانی که از تحرکات ورزشی دوری جسته و تمایل به زندگی ماشینی و کم‌تحرک امروزی رادارند و یا اینکه آلوده به سیگار و سایر مواد افیونی و الکل هستند میزان شیوع بیماری‌های ذکرشده بسیار فراوان‌تر از زنان ورزشکار و پرتحرک است، زیرا در این گروه از بانوان مکانیسم تعادلی بین هیدرات‌های کربن و کلسترول و پروتئین‌ها و ویتامین‌ها مختل شده و حرکات دودی روده‌ها نیز به‌کندی صورت گرفته و آنان را به بیماری قلبی عروقی و گوارشی سوق می‌دهد.

* دکترای فیزیولوژی ورزشی


http://esfahanemrooz.ir/117-%D9%88%D8%B1%D8%B2%D8%B4-%D8%B9%D8%A7%D9%85%D9%84-%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%AA-%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D9%86.html

سرمربی سابق تیم فوتسال هایپر شاهین‌شهر از مشکلات حاشیه‌ای و غیر فنی که افراد فرصت‌طلب برای مطرح کردن خودشان برای تیم ایجاد کردند، می‌گوید.

سعید رستمی در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص جدایی‌اش از تیم هایپر، اظهار کرد: اصلاً تصمیم به مصاحبه نداشتم و ترجیح می‌دادم سکوت کنم؛ اما با توجه به برخی شرایط نیاز شد که برخی مسائل بازگو شود. هایپر تیمی است که اکثر نفرات تیم کادر و بازیکنان بومی استان بودند و دلم نمی‌خواهد که ضربه‌ای به آن‌ها وارد شود. سال ۹۶ موسسه‌ای را در شاهین‌شهر ثبت کردیم به نام “نعیم سعد مهرگان” و باشگاه هایپرشهر که یکی از فروشگاه‌های هاپیر در شاهین‌شهر تقبل کرد که هزینه‌ها را پرداخت کند. سال اول دسته دو بودیم و بعد به دسته یک راه پیدا کردیم و در ادامه به لیگ برتر رسیدیم.

وی افزود: سال‌های قبل مشکل هزینه نداشتیم، باوجود کم و کسری‌هایی که بود و شرایط اقتصادی بد جامعه ما با هزینه‌های ناچیزی که با بچه‌ها توافق کرده بودیم، مشکلی نبود. در یک مجموعه، هدف خیلی مهم است، سال‌های قبل به‌عنوان‌ مثال لباس ما در بیشتر مواقع از تیم‌های دیگر کیفیت پایین‌تری داشت و یا قرارداد بازیکنان یک‌پنجم دیگر تیم‌های هم‌سطح ما بود.

رستمی ادامه داد: اما هدف چیز دیگری بود و هدف اصلی این بود که ثابت کنیم اصفهان می‌تواند در کنار گیتی پسند یک تیم دیگر در لیگ برتر داشته باشد، چرا که چنین ظرفیتی وجود دارد. ما با خیلی از این کمبودها با همدلی گذر کردیم و نتایج هم به‌گونه‌ای بود که این را ثابت کرد.

سرمربی سابق هایپر شاهین‌شهر تاکید کرد: در حال حاضر بازیکن اصفهانی در سطح لیگ برتر کم داریم و این نشان از ضعف بازیکنان نیست، متاسفانه شرایط به نحوی بوده است که نفرات خوبی که داشتیم، دیده نشدند و یا کنار گذاشته شدند چه کادر، چه بازیکن.

رستمی تصریح کرد: واقعیت امر این است که امسال یکسری مشکلات بود، فروردین‌ماه که شروع کردیم، به من گفتند لیست بدهید و از آن لیست فقط یک نفر جذب شد. چندین بار لیست تغییر داده شد، بازیکن دعوتی به اردوی ملی داشتیم که آمدند و قرارداد داخلی بسته شد؛ اما شرایط را که دیدند از جمع ما جدا شدند. این از ضعف باشگاه است که نتواند بازیکنی که قرارداد داخلی بسته را نگه دارند تا دقیقه نود دنبال بازیکن بودیم، از ۵ سهمیه ۳ سهمیه پر شده است.

وی خاطرنشان کرد: دوره پیش فصل و بدنسازی خوبی نداشتیم و اگر هم جلساتی بود با حضور تمامی نفرات نبود. بسیاری از نفرات که در سال‌های گذشته هم داشتیم به‌نوعی کنار گذاشته شدند. از همه مهم‌تر شروع فصل با قرعه‌های بد و بازی‌های دشوار روبرو شدیم، به‌خصوص شروع با گیتی پسند و مس بود و بعد از آن دو بازی خارج از خانه با ملی حفاری و شهروند. تا هفته هفتم شرایط مساعدی نداشتیم، یعنی به غیر بحث روانی در تمامی فازها خوب بودیم. خوب بازی می‌کردیم. خوب خلق موقعیت می‌کردیم؛ اما نتایج خوب نبود که بیشتر به باشگاه و گرفتن نفرات بازمی گشت.

رستمی در خصوص شرایط هایپر و صحبت با مدیران باشگاه، اظهار کرد: فکر می‌کنم ۱۸ خرداد بود که شرایط خوب نبود و زمانی که دیدم بازیکنانی که لیست دادم جذب نشده به تمرین نرفتم و پیام دادم در صورتی‌که بازیکنانی که لیست دادم جذب نشوند با این شرایط ادامه نخواهم داد و به مشکل برمی‌خوریم. دو روز تمرین کنسل شد و بعد پیام دادند مشکلات حل‌شده و ما هم به این صحبت ها اعتماد کردیم. در ادامه هفته چهارم با سن‌ایچ بازی داشتیم که دو هفته پشت هم مساوی کرده بودیم. برخی بازیکنان از وضعیت غذا و اسکان به‌ شدت معترض بودند، چون باشگاه ساختار کاملی نداشت، این موضوعات را کادر پیگیری می‌کرد و شده بود وظیفه من. به بازیکنان گفتم تلاش کنید که پیروز شویم؛ اما جدای از هر نتیجه اگر مشکلات حل نشد من استعفا خواهم داد. سن ایچ را بردیم و من شفاهی اعلام استعفا کردم بعد چند نفر از بازیکنان را جمع کردند و گفتند که مشکلات حل می‌شود و صورت‌جلسه را برای من فرستادند، فکر کردیم که مشکلات حل می‌شود، دو هفته گذشت علاوه بر اینکه حل نشد بدتر هم شد و کار به‌جایی رسید که بازیکنان به من هم بی‌اعتماد شده بودند.

سرمربی سابق تیم فوتسال هایپر شاهین‌شهر، تاکید کرد: شرایط برابری حتی با تیم‌های درجه دو و سه لیگ برتر هم نداریم؛ متاسفانه مدیریت یعنی وقتی پول نیست کار کنی، اگر پول و بودجه خوب باشد هرکسی می‌تواند تیم داری کند، ما نتوانستیم خوب مدیریت کنیم، در بخش مالی اصلاً وظیفه من نبود و البته صداقت هم نبود. من صحبت می‌کردم می‌گفتند چرا هوای بازیکن را داری؟ بازیکنی که صبحانه درست نخورده یا ناهار و شام وی یک وعده می‌شود، نمی‌تواند درست تمرین کند، رفته‌رفته این مشکلات زیاد شد.

وی افزود: هفته هشتم بعد از بازی با اذرخش به من گفتند چه چیزی نیاز دارید که من گفتم طبق صحبتی که شد یک بازیکن خارجی که گویا کارهای وی هم انجام‌شده بود و ۱۵ درصد قرارداد بازیکنان این شرط من بود. دو روز بعد از بازی از طریق رسانه‌ها متوجه شدم با استعفای من موافقت شده است در صورتی‌ که استعفای من مربوط به یک ماه قبل بود. در رسانه‌ها گفته بودند که جلسه هیئت‌رئیسه بوده و من در جلسه حضور داشتم؛ اصلاً هیئت‌رئیسه نیست و اگر هم بود من دعوت نشده بودم. صادقانه بگویم حتی یک‌بار به من شفاهی تذکر ندادند. یکسری مسائلی است که به دلیل نوپا بودن و در سطح لیگ برتر بودن در شهرستان افرادی که به طرق مختلف سمت داشتند، سعی می‌کردند خودشان را مشاور نشان دهند که افراد سطح پایین فنی بودند و این نظرات این اتفاقات را رقم زد.

رستمی تاکید کرد: مشکلات غیر فنی از ما انرژی گرفت. فکر می‌کنم شرایط خیلی سخت می‌شود و معتقدم خدا من را دوست داشته که از این شرایط دورم کرد و نجات داد. طی دوماهه گذشته من جواب تلفن کسی را ندادم و امیدوارم تیم نتیجه بگیرد. به هر جهت تیم  استان و آینده عده‌ای جوان است. اما قطعاً پیگیر مسائل انضباطی هستم،قرارداد دوساله دارم امسال که چیزی نگرفتم و از سال قبل در خصوص انتقال سهمیه از دسته یک به لیگ برتر مبلغی را بدهکار هستم.

وی اظهار کرد: در ساختار تمام هیئت‌های ورزشی و ادارات نفراتی هستند که ورزشی نیستند؛ اما به دلیل این‌که در هیئت و ساختار وجود دارند باید با آن‌ها تعامل کنیم. در شاهین‌شهر تیمی در لیگ دسته دوم هم نداشتیم، باوجود اینکه نیروها و استعدادهای زیادی داریم، اما در فاز مدیریت ضعیف هستیم. در شاهین‌شهر وقتی این اتفاقات افتاد از دسته دو تا لیگ برتر و بعد حضور بانوان در مسابقات ما و حمایت از جانب تماشاگران موجب شد عده‌ای فضا را برای عرض‌اندام مناسب ببینند. شهرت و محبوبیت موجب شد عده‌ای وارد میدان شوند و حمایت‌های آن‌ها دخالت ایجاد کرد.

سرمربی سابق هایپر شاهین‌شهر در خصوص خبرهایی که از انحلال تیم به میان می‌آید، گفت: این مشکلات مدیریتی است که باید حل کنند و من هم شنیدم و حس می‌کنم شرایط خوب نیست؛ ولی امیدوارم عکس این قضیه شود. اخباری هم که می‌شنوم منفی است. نفرات خوبی در مجموعه هایپر است، اما کنترل حواشی کار را سخت کرده است، تیم‌های سطح پایین‌تر در لیگ برتر هستند، اما موفق رفتار کردند.

https://www.isna.ir/news/98080402064/