با ارائه راهکارهای مناسب از طریق وزارتخانه مسیر برای سایر نهادها و ارگان‌های ورزشی برای مباحث علمی هموارتر خواهد شد.
اگر در برهه کنونی بازیکن سالاری در فوتبال غالب است و مربی و داور حق اعتراض به بازیکن خاطی را در میادین ورزشی ندارد، به خاطر این است که هنوز بسترهای علمی در فوتبال فراهم نشده و از چارچوب مشخص و قانونمندی برخوردار نیست. اگر این بستر شکل بگیرد، به طور قطع بازیکن سالاری کنار می‌رود و بازیکن به این باور می‌رسد که در صورت پرخاشگری و ایجاد بی‌نظمی دیگر جایگاهی در تیم نخواهد داشت.
اگر در سیستم فوتبال رویکرد مدیران علمی شود و نگاه ویژه‌ای به مباحث علمی داشته باشند در آینده مسئولان و دست اندرکاران باشگاه‌ها در هدایت و جهت دهی بازیکنان کمتر با مشکل مواجه خواهند بود و در میادین ورزشی حرف اول و آخر را مربی و مدیر باشگاه خواهد زد نه بازیکن.
اگر این تعامل با سرعت بیشتری انجام شود و کارگروه مشترکی بین وزارت ورزش و جوانان ، انجمن علمی، پزشکی ورزشی و فدراسیون پزشکی ورزشی شکل بگیرد، بدون شک مسیر علمی شدن در ورزش سرعت بیشتری به خود می‌گیرد و این مساله به فرایند قهرمانی در تیم‌ها کمک بزرگی خواهد کرد.
شکستن ساختارها و باورهای غلط مربیان و تغییر این نگرش به سمت نگرش‌های علمی نیاز به آن دارد که مربیان به این باور برسند که علم می‌تواند مسیر پیشرفت و موفقیت را در کوتاه‌ترین زمان ممکن برای آنها فراهم کند نه این که در برابر خواسته و باور آنها قرار بگیرد.
اگر مسیر علمی به همین کندی که پیش می‌رود ادامه داشته باشد، به طور قطع این مسیر با ظهور یک مربی علمی در جهت بهبود و پیشرفت ورزش حرکت خواهد کرد و بالطبع با نگرش یک مربی سنتی و تجربی مسیر رشد آن متوقف خواهد شد، مگر این که علم و تجربه همسو و هم جهت هم پیش بروند تا مسیر رشد در آینده با مشکل مواجه نشود.