اشتباه تاكتيكي فدراسيون؛ شوك رفتن ولاسكو و …

گزارش ايمنا، تيم ملي واليبال ايران رقابت‌هاي خود در ليگ جهاني واليبال ۲۰۱۴ را با دو شكست ۳ بر صفر برابر ايتاليا آغاز كرد. حتي اگر نتايج ديدارهاي دو تيم در مسابقات سال گذشته پيروزي حتمي را در حالتي خوشبينانه در ذهن ما متصور نشود اما از دست دادن شش ست در دو ديدار نيز مي‌تواند نتيجه‌اي نااميد كننده تلقي شود. هرچند تيم ملي ايران در اول راه است و دو باخت نبايد انگيزه‌هاي اين تيم برابر موفقيت در ديدارهاي آينده را نابود كند اما يادآوري چند نكته و بررسي نمايش واليباليست‌هاي ايران ابعاد مختلف اين شكست را روشن مي‌كند.
اظهارنظر كليشه‌اي اين روزها كه چپ و راست از زبان اهالي واليبال شنيده مي‌شود اين است: « ولاسكو سطح توقعات از واليبال ايران را بالا برد.» ممكن است در نتيجه گيري و آمار و ارقام سطح انتظارات از تيم ملي واليبال ايران با توجه به آنچه كه در دوره حضور ولاسكو رخ داد بالا رفته باشد اما نبايد فراموش كرد توانايي‌ها و ظرفيت واليبال ايران در اين دوره بروز پيدا كرد. هيچ گاه رقم خوردن چندين نتيجه قابل قبول در دوره‌هاي زماني مختلف و به فاصله چند ماه از هم را نمي‌توان ناشي از شانس تلقي كرد. واليبال ايران بعد از اينكه سه سال پيش با ولاسكو قهرمان آسيا شد هيچ وقت به عقب بازنگشت و پله هاي رشد را يكي يكي بالا رفت.
پس اگر قرار نيست عده اي در واليبال ايران راهي كه ولاسكو شروع كرد را ادامه بدهند نبايد با بيان اين جمله كم كاري خود را توجيح كنند. حضور سه ساله ولاسكو در واليبال ايران فرصت خوبي براي آموزش مربياني بود كه در كنار او يا دورادور روش تدريس او را نظاره گر بودند.
بزرگ ترين درسي كه ولاسكو به واليبال ايران داد حفظ روحيه جنگندگي در تمامي دقايق بازي بود. او علاوه بر اينكه واليبال را حرفه اي آموزش مي‌داد يك روانشناس فوق العاده هم بود. در تمامي ديدارهايي كه ولاسكو تيم ملي ايران را هدايت كرد در طول بازي بازگشت به عقب معنا نداشت. انباشته شدن امتيازات از دست رفته عادت واليبال ايران بود كه با حضور ولاسكو اين عادت هم ترك شد. اما ديديم تيم ملي ايران از همين نقطه بار ديگر ضربه پذير شد. اين نشان مي‌دهد حضور يك مربي روانشناس كه با روحيه بازيكنان آشنا باشد و قدرت تأثيرگذاري در آن داشته باشد چقدر مي‌تواند موثر باشد. كاري كه از دست اسلوبودان كواچ برنيامد ضمن اينكه اين استرس و فشار رواني نيز در چشمان و نگاه خود او نيز ديده مي‌شد.
كواچ جوان در حالي هدايت تيم ملي ايران را برعهده گرفت كه بالاترين سطح مربيگري وي تيم‌هاي باشگاهي در ايتاليا بوده است. در اينكه ليگ ايتاليا قدرتمندترين ليگ واليبال در جهان است شكي نيست اما كار در سطح ملي با هدايت تيمي در ليگ يك كشور دو فاز جدا گانه و بسيار متفاوت است. البته نمي‌توان در اينجا نيز تقصيري متوجه كواچ دانست چرا كه او به دنبال پيشرفت است و تيمش را كمتر از يك ماه است كه تحويل گرفته، بنابراين ضعف روحي و رواني و استرس بعد از تغيير و تحولات در تيم ملي را بايد فقط ناشي از اشتباه تاكتيكي فدراسيون واليبال ايران در جدايي پيش از موعد ولاسكو دانست.
كواچ كه پايش را جاي پاي ولاسكوي بزرگ گذاشته در همراهي واليبال ايران در مسير موفقيت كار سختي در پيش دارد. اين استرس به او وارد شده و كاملاً تحت فشار نتيجه گيري از سوي مسئولان فدراسيون و رسانه‌ها قرار دارد. او مي‌داند در ايران واليبال محبوب است و مي‌داند هر شكست او خط تيره‌اي مقابل نامش قرار خواهد داد. به نظر مي‌رسد كواچ به دنبال اين است تا از روش ولاسكو استفاده كند. يعني كار رواني. اين از صحبت‌هاي او قبل و بعد از تمرين با بازيكنان مشخص است. اما بازيكناني كه تحت تأثير جدايي ناگهاني ولاسكو قرار گرفته اند به نظر نمي‌رسد خيلي زود به اين تغييرات عادت كنند. در دو بازي ايران برابر ايتاليا گويا بازيكنان در زمين در شوك بودند و اشتباهات فردي بسياري داشتند.
نكته ديگري كه بايد به آن پرداخت تركيب تيم ملي است. كواچ پيش از حضور در ايران نقش چنداني در انتخاب نفرات نداشت و از طريق تماشاي فيلم بازي‌هاي ليگ برتر با بازيكنان آشنا شد. هرچند نبود فرهاد ظريف و حمزه زريني را بايد امتياز منفي دانست اما به تغييرات در تركيب تيم بايد از زاويه ديگري نيز نگاه كرد.
حضور يك بازيكن جوان در تركيب تيم ولاسكو مساوي بود با ظهور يك پديده. در واقع آقاي خاص واليبال دنيا تا زماني كه به يك بازيكن روحيه اعتماد به نفس و جنگندگي را تزريق نمي‌كرد از او در تركيب تيمش استفاده نمي‌كرد اما حالا بازيكني مانند ميلاد عبادي پور كه از پديده هاي واليبال جوانان ايران بود در حالي به تيم ملي بزرگسالان پيوسته كه از شرايط رواني مناسبي براي حضور در اين تورنمنت بزرگ برخوردار نيست و شايد اشتباهات پياپي او در طول ديدار نيز ناشي از همين موضوع باشد.
با همه اينها تيم ملي ايران در آخر راه نيست و به نظر مي‌رسد بازگشت به شرايط رواني و روحي گذشته مي‌توان سكوي پرتاب دوباره تيمي باشد كه در دو سه سال اخير نشان داده ظرفيت و توانايي رسيدن به سطح اول واليبال جهان را دارد.