هیچ نشانه‌ای از علمی شدن در فوتبال دیده نمی‌شود

ورزش کشور ما به‌رغم این که ظرفیت بالایی برای گرایش به سمت علمی شدن دارد، اما در عمل این ظرفیت بسیار ناچیز است. طی چند سال اخیر به دلیل ورود افراد غیرمتخصص و غیر ورزشی در راس مدیریت ورزش سبب شده تا شاهد حضور کادر پزشکی تخصصی اعم از توانبخشی، روانشناسی، ماساژور، متخصص تغذیه، علم تمرین و… در کنار سیستم‌های ورزشی نباشیم. به طوری که یک باشگاه حاضر است میلیاردها تومان برای جذب یک بازیکن خارجی هزینه کند اما برای تشکیل پرونده سلامت بازیکنان خود حاضر نیست ریالی خرج کند. طی چند سال اخیر به دلیل ورود افراد غیرمتخصص و غیر ورزشی در راس مدیریت ورزش سبب شده تا شاهد حضور کادر پزشکی تخصصی اعم از توانبخشی، روانشناسی، ماساژور، متخصص تغذیه، علم تمرین و… در کنار سیستم‌های ورزشی نباشیم. به طوری که یک باشگاه حاضر است میلیاردها تومان برای جذب یک بازیکن خارجی هزینه کند اما برای تشکیل پرونده سلامت بازیکنان خود حاضر نیست ریالی خرج کند.
اگر هر باشگاهی از وجود یک متخصص علمی که در تمام زمینه‌ها تخصص دارد، بهره‌مند شود وی با تشکیل کادر تخصصی می‌تواند کارایی و موفقیت باشگاه را چندین برابر کند، اما متاسفانه باشگاه‌ها چون نمی‌خواهند در این زمینه وارد هزینه‌های سنگین شوند به دنبال جذب افرادی می‌روند که نه تنها تخصص کافی ندارند بلکه نسبت به ورزش نیز بیگانه هستند و این مساله علاوه بر متخصصان، ورزش کشور را نیز تهدید می‌کند. والیبال، بسکتبال و کشتی طی سالیان اخیر به دلیل ورود متخصصان علمی به این فدراسیون‌ها، رشد نسبتا خوبی داشتند و جایگاه خوبی را در سطح آسیا و جهان کسب کردند اما فوتبال به دلیل حضور افراد سیاسی در راس مدیریت آن، نه تنها موفقیت‌های گذشته خود را از دست داده، بلکه هیچ اثرات یا نشانه‌هایی مبنی بر علمی شدن این رشته دیده نمی‌شود. در حقیقت می‌توان گفت که هر زمان بتوانیم مسیرهای علمی را در فوتبال هموارتر کنیم در سایر رشته‌ها نیز علمی شدن ورزش عملیاتی خواهد شد.
استفاده از ظرفیت‌های علمی در ورزش‌ کشور به حدی پایین است که واقعا جای تاسف دارد که چرا جایگاه علم در ورزش با وجود این همه متخصص و تحصیلکرده رشته علوم تربیت بدنی هنوز مشخص و تعریف شده نیست.