نهمین روز از نوروز ۹۴ بود که ۸۰ هزار تماشاگر افغان برای تشویق تیم امید کشورشان مقابل ایران به ورزشگاه آزادی آمده و جوی کاملا بی‌سابقه را در این استادیوم رقم زدند. جدای از آنکه تا پیش از آن هرگز سابقه نداشت این تعداد تماشاگر غیرایرانی در مهم‌ترین و بزرگترین ورزشگاه ایران حضور به هم برساند، این استادیوم مدتها بود که این تعداد تماشاگر (چه ایرانی و چه غیرایرانی) به خود ندیده بود.
اوضاع تماشاگر در فوتبال ایران به اندازه‌ای وخیم شده که امسال حتی در شهرآورد بزرگ پایتخت نیز که به شکل سنتی و تحت هر شرایطی تماشاگران را جذب می‌کند هم تعداد زیادی از سکوهای ورزشگاه آزادی خالی ماند.
شرایط به سمت و سویی می‌رفت که پر شدن استادیوم آزادی کم کم داشت به آرزویی دور از دسترس و خاطره‌ای متعلق به گذشته برای فوتبال ایران بدل می‌شد. اما به قول پیمان یوسفی ظاهرا پاقدم فوتبالدوستان افغان برای فوتبال ایران خوب بود به گونه‌ای که ۱۰ روز پس از حضور ۸۰ هزار نفری آنها در ورزشگاه آزادی این استادیوم در مسابقه پرسپولیس برابر النصر کاملا پر شد تا یک سورپرایز تمام و کمال برای فوتبال ایران رقم بخورد. 
شاید هیچ کس تصورش را هم نمی‌کرد تیم بحران‌زده پرسپولیس که با نتایج ضعیف در لیگ برتر حتی اندکی خطر سقوط به دسته پایین‌تر را احساس می‌کند این پتانسیل را داشته باشد که دهها هزار تماشاگر را به ورزشگاه بکشاند.
در نظر داشته باشید که استقبال از این مسابقه را باید بیش از ۱۰۰ هزار نفر برآورد کرد زیرا به خاطر پر شدن گنجایش ورزشگاه تعداد زیادی از هواداران پشت دربهای بسته ماندند. اما چه اتفاقی باعث شد تا در روزهایی که تعداد تماشاگران مشوق پرسپولیس در مسابقات لیگ برتر گاهی حتی به هزار نفر هم نمی‌رسد و استادیوم‌های میزبان این تیم چه در تهران و چه حتی در شهرستان‌ها در فصل جاری پر نشده بودند به یکباره بیش از ۱۰۰ هزار نفر از یک دیدار آسیایی آن استقبال می‌کنند.
طبیعتا به خاطر اهمیت بیشتر دیدارهای آسیایی نسبت به بازی‌های لیگ معمولا از مسابقات لیگ قهرمانان استقبال بیشتری به عمل می‌آید. علاوه بر آن، نتایج خوب پرسپولیس در این فصل از لیگ قهرمانان هم مزید بر علت شد تا هوادارانی که کاملا از لیگ داخلی ناامید شده‌اند برای تشویق تیمشان راهی ورزشگاه شوند تا دست کم این سنگر آسیایی از دست نرود.
با این حال، این استقبال چشمگیر را باید در عوامل دیگری خارج از مستطیل سبز هم جستجو کرد. بی‌شک کنار رفتن حمید درخشان و نشستن قریب‌الوقوع برانکو روی نیمکت پرسپولیس هم به شور و شوق هواداران این تیم افزوده بود. هرچه نباشد با وجود برد در داربی و کسب نتایج خوب در لیگ قهرمانان درخشان پایگاهی نزد هواداران نداشت و رفتن او خواست بسیاری از آنها بود. از طرف دیگر، جایگزین درخشان هم گزینه جذابی به حساب می‌آمد که نظر هواداران پرسپولیس را که از آمدن سرمربی سابق تیم ملی به تیمشان ذوق زده شده بودند جلب کرد و روز مسابقه آنها را به ورزشگاه کشاند.
اما حتی شوک برانکو هم به تنهایی نمی‌تواند حضور این تعداد تماشاگر را در ورزشگاه آزادی توجیه کند. شاید مسائلی خارج از حیطه ورزش و اتفاقاتی که اخیرا در منطقه افتاده هم در توجه ویژه به این بازی بی‌تاثیر نبوده باشد به خصوص که ظاهرا تیم حریف هم به شدت تحت تاثیر چنین فضایی بود و با پیراهنی پای به میدان مسابقه گذاشت که طرح کاملا نامتعارفش به نظر سنخیتی با محیط ورزش نداشت.
در کل شرایط به گونه‌ای بود که این بازی برای پرسپولیس و فوتبال ایران جنبه حیثیتی پیدا کرد و جدای از تلاش برای جبران شکست سنگین دور رفت، قرمزها از بازیکنانشان گرفته تا تماشاگران روی سکوها فقط از آن برد می‌خواستند.
imna.ir